WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH159 I

143

Tak mało jak o ludzie Yedda, wiemy również i o ludzie Min-kopie, mieszkającym na wyspach andamańskich, chociaż Anglicy już od 20 lat prawie swych zbrodniarzy indyjskich na ten wyspozbiór wysełają. Ponieważ na tych wyspach nie brak czworonożnej zwierzyny, więc też myśliwstwo stanowi podstawę utrzymania tego ludu, którego zręczności w lutnictwie i wrogowie jego się lękają i). Dla rybołówstwa wyrabiają cudowne sieci ²), lecz jeszcze więcćj odznaczają się oni kształtnością swych czółen, które z pni drzew tak długo żłobią, aż ściany ich nie staną się tak cienkie jak ściany drewnianego pudełka na kapelusz ³). Na tych to czółnach wypływają daleko na morze, aby przy świetle pochodni oszczepem łowić ryby. Ich język nie jest jeszcze zbadany; zbyt więc przedwcześnie odmówiono im wszelkie wyobrażenia religijne; obcowanie ich pomiędzy sobą jest łagodne i przyjacielskie, mianowicie pomiędzy rodzicami i dziećmi panuje wzajemnie tkliw^Te i serdeczne przywiązanie. Z powodu ich nagości zaliczano ich do ludów nizko stojących, a może też i dla tego, że się zawsze wszelkim usiłowaniom wylądowania na ich brzegach z bronią w ręku opierali.

Wszyscy żeglarze opisują mieszkańców wiecznie wilgotnych i jednostajnie chłodnych wybrzeży cieśniny Magellańskiej jako straszydła okropne ludzkiego rodu. Najbliżej z nimi etnograficznie spokrewnieni są Araukanie; na każdy sposób musimy ich uważać za fizycznie wątłą hordę, która w dzikiej i pustej krainie ognikowej ochrony przed silniejszym wrogiem szukać była zmuszona. Dwa wynalazki, stanowiące wyłączną ich własność, nie pozostawiają żadnej wątpliwości, że i tym najniżej stojącym ludom nie brak wrodzonćj umysłowej bystrości. W rozdziale o zręczności żeglarskiej nadbrzeżnych ludów okażemy, że z wszystkich południowo amerykańskich ludów jedni mieszkańcy kraju ognikowego puszczają się w czółnach z wyżłobionego pnie daleko na morze, począwszy od Ecuador aż do przylądku Horn i od tego aż daleko po za La Plata. Na tych czółnach utrzymują oni ciągle ogień, od czego ich kraj i oni sami swą nazwę od Europejczyków dostali. Przy tamtejszej nie zwykle wielkiej wilgotności powietrza nadzwyczaj trudno rozpalić ogień. Świder ogniowy nie spełniłby przeto z pewnością swej usługi i z tego to powodu należą mieszkańcy wysp

’) Mouat Frederic, the Andaman Islanders. London 1863, str. 321.

²) 1. c. str. 326.

3) 1. c. str. 316.

http://rcin.org.pl