• zainteresowanie produktem potencjalnych nabywców, którzy dotychczas nie nabywali produktów firmy,
• przejęcie nabywców od konkurencji,
. wzrost konsumpcji przez dotychczasowych nabywców.
Penetracja rynku nie wymaga wysokich nakładów finansowych oraz niesie za sobą minimalne ryzyko, dlatego powinna być stosowana przez firmy dysponujące ograniczonymi zasobami.
Ostatnim rodzajem strategii, jest dywersyfikacja działań, która wiąże się z wprowadzeniem nowych produktów na dotąd nieobsługiwane rynki. Dywersyfikacja jest najbardziej ryzykowna, ale za to jej powodzenie może przynieść największe korzyści. Może ona „następować dzięki własnym zasobom przedsiębiorstwa, przez fuzje z innymi podmiotami lub w drodze ich nabycia. W zależności od możliwości technicznych i ekonomicznych przedsiębiorstwa dywersyfikację dzieli się najczęściej na:"
. dywersyfikację pionową, która polega na podejmowaniu działalności stanowiącej ogniwo poprzednie lub następne w stosunku do tego, czym dotychczas zajmowało się dane przedsiębiorstwo.
• dywersyfikację poziomą, polegającą na rozszerzeniu dotychczasowego programu produkcyjnego o produkty pokrewne, przeznaczone w zasadzie dla dotychczasowych klientów.
. dywersyfikację równoległą, której istota leży w podejmowaniu działalności nie mającej żadnych bezpośrednich związków z dotychczasowym przedmiotem działania przedsiębiorstwa.
Analiza współzależności możliwej do uzyskania przewagi konkurencyjnej z zakresem działalności danej firmy prowadzi do wyróżnienia trzech strategii konkurencyjnych:
• strategii wiodącej pozycji pod względem kosztów całkowitych,
• strategii zróżnicowania'
• strategii koncentracji.