średniowiecznym rolnictwie zastosowano całe mnóstwo wynalazków o mniejszym znaczeniu. Dzięki ulepszonej obróbce metali żelazo stało się bardziej dostępne i tańsze. Znajdowało więc ono zastosowanie obok zbroi i broni rycerzy w produkcji narzędzi rolniczych. Wykonywano z nich ostrza do pługów, a także proste narzędzia jak motyki, widły czy siekiery. Ulepszono sierp i bronę oraz wynaleziono kosę. Więcej wysiłku wkładano w gromadzenie i przechowywani nawozu zwierzęcego w celu późniejszego użyźniania gleby. Takie techniki umożliwiły wprowadzenie na niektórych terenach czwórpolówki. W Europie w ciągu całego średniowiecza wprowadzono wiele nowych roślin uprawnych. Jedną z nich było żyto, które stało się podstawowym zbożem chlebowym. Również owies był bardziej dostępny i stał się głównym pożywieniem dla koni. Groch, fasola i soczewica stały się bardziej powszechne i urozmaicały pożywienie. Wiele jarzyn i owoców pochodzących z Afryki i Azji zaklimatyzowało się w Europie. Europejczycy nauczyli się uprawiać bawełnę, trzcinę cukrową, owoce cytrusowe oraz ryż. Rozwinął się przemysł włókienniczy a co za tym idzie zwiększył się popyt na niektóre barwniki naturalne, więc poszczególne regiony wyspecjalizowały się w tej dziedzinie.
ROZWÓJ HANDLU I MIAST W ŚREDNIOWIECZU
Miasta europejskie były głównie kontynuacją miast istniejących na terenie imperium rzymskiego. Inne powstawały w wyniku różnego rodzaju czynników miastotwórczych. Rozwój życia miejskiego rozpoczął się od miast portowych, ale niedługo potem wykroczył poza te granice. Część ludności wiejskiej, która nie mogła się utrzymać na wsi, przenosiła się do miast i tam tworzyła wielkie rynki zbytu dla produktów wiejskich. Miasta przeważnie zlokalizowane były na przecięciu dróg handlowych, nad zatokami morskimi lub rzekami, ponieważ mieszczanie zajmowali się głównie handlem i rzemiosłem. Początkowo miasta nie różniły się pod względem prawnym od osad wiejskich i także stanowiły własność feudałów. Wolność uzyskiwały poprzez krwawe powstania lub wykup od feudała przywileju nadającego prawa miejskie i samorząd. Samorząd oznaczał możliwość wybierania władzy, organizowania sądów, posiadania siły zbrojnej i prowadzenia własnej polityki finansowej i gospodarczej. Handel skupiał się przeważnie w miastach, nadal był handel obwoźny ale został on ograniczany przez np. prawo składu, które zmuszało kupca przybywającego do danego miasta do sprzedaży całości, przez pewien czas lub pozostawienia towaru w składzie. Zakazywano sprzedaży detalicznej, a handel odbywał się tylko na placu publicznym. Innym poważnym utrudnienie dla swobody handlu był przymus drogowy, nakazujący jeździć kupcom wyznaczonymi drogami.
Najważniejsze szlaki handlowe średniowiecza:
Morze Śródziemne - łączył Europę z Bliskim Wschodem. Kupcy europejscy zaopatrywali się tutaj w towary wschodnie (przyprawy, leki, owoce) a z Europu wywożono metale i wyroby metalowe. Handel na tym szlaku był głównie w rękach miast włoskich (Amalfi, Piza, Genua, Florencja i Wenecja)
Morze Północne i Bałtyk - łączył północną i wschodnią Europę z zachodem. Na zachód dostarczano towary masowe (zboże, drewno, wełna) a wschód chłonął ryby, sól, wino, metale. Handel w tym rejonie zmonopolizowały miasta niemieckie