Z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że osoby badane nie miały określonego poziomu agresji przed oglądaniem programów ze scenami przemocy.
Badania te dowiodły jednak, że jednostki agresywne lubią oglądać sceny agresji, osoby mało agresywne takich scen unikają.
Inne badania
Z wielu innych badań wynika, że agresja i przemoc bardziej interesuje i fascynuje dzieci pochodzące ze środowisk o wysokim poziomie agresywności zachowań i wykazujące się brakiem poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego.
W badaniach europejskich jedna z badaczek pytała psychologów, czy ich zdaniem istnieje zależność przyczynowo-skutkowa między oglądaniem scen przemocy i zachowaniami agresywnymi. Dla 22% przepytanych związek był oczywisty, dla 33% związek istniał, ale był stosunkowo słaby, a 4% uważało, że taka zależność nie występuje. Wynika z tego, że 41% ekspertów stwierdziło, że problem jest zbyt skomplikowany i nie da się prosto odpowiedzieć na pytanie.
Badania Groebela
Z wielu różnych badań na uwagę zasługują także badania Joe Groebela, gdyż analizie poddawano w nich system społeczny (badano cechy systemu), w jakim żyją dzieci i młodzież i dopiero w tym kontekście interpretowano ewentualne potencjalne związki między scenami przemocy i zachowaniem dzieci.
„Agresywne wzoty zachowań i percepcji u dzieci odzwierciedlają to, czego doświadczają one w swoim prawdziwym środowisku - frustrację, agresję i niepewność. Można przyjąć, iż takie dzieci posiadają cechy osobowości, które narażają je szczególnie na negatywny wpływ agresywnych ekspozycji medialnych. Badani cłiłopcy z tych środowisk podkreślali atrakcyjność przemocy i uznawali agresją za jeden z dozwolonych sposobów radzenia sobie z życiem."
Akceptacja agresji wśród tych chłopców podkreślała jej ważną rolę w „sztuce” przetrwania. Teza konkurencyjna
Teza konkurencyjna (znacznie słabiej zbadana empirycznie) - agresja i przemoc pokazywane przez media pełnią także pozytywne funkcje, bo pozwalają zastępczo uwolnić pozytywne emocje, czyli odreagować agresję. Innymi słowy oglądanie scen agresji i przemocy umożliwia kanalizowanie negatywnych emocji i pełni funkcję katarktyczną. Badacze podkreślają, że funkcja katarktyczna odgrywa szczególnie ważną rolę w programach, w których dobro wygrywa - stworzonych w podstawowej konwencji.
Ta hipoteza niestety jest traktowana w teorii mediów nieco po macoszemu. Uznaje się ją za słabiej udokumentowaną wynikami badań.