99003

3.    Istotą kultywowanej przez telewizję świadomości są nie tyle konkretne postawy i opinie, co ogólne założenie dotyczące faktów z życia i standardów oceny, na podstawie których podejmujemy decyzje.

4.    Główna funkcją kulturową telewizji jest stabilizacja wzorców społecznych i wspieranie oporu wobec zmian, dzięki czemu medium to odgrywa ważną rolę w procesach socjalizacji i akulturacji. Innymi słowy telewizja jest ważną instytucją w procesie socjalizacji, ale jej dążenia można nazwać stabilizacyjnymi i statycznymi bardziej niż dynamicznymi. Telewizja należy więc do mainstreamu kulturowego, unika awangardy i happeningu.

5.    Obserwowalny, mierzalny wkład telewizji w kulturę, badany w relatywnie krótkim okresie czasu, jest stosunkowo niewielki. Aby badań wpływ telewizji na kulturę należy badań telewizję i jej przekazy w długim okresie czasu (jakim? - Gerbner nie precyzuje).

Komentarz do założeń

Pięć założeń stanowi ramę intelektualną, wyznacza obszar, w którym stawiana jest jedna hipoteza dotycząca wpływu telewizji na kulturę. Podstawowe pytanie problemowe brzmi: na czym polega wpływ telewizji? Główna hipoteza wyprowadzona z tego pytania polega na kultywacji (procesie powstawania w kulturze) spójnych struktur wiedzy i leżących u ich podłoża ogólnych pojęć.

Ogólne pojęcia kształtowane są raczej poprzez kontakt ze światem przekazów telewizyjnych będących ograniczona całością niż w wyniku oglądania konkretnych programów i dokonywania konkretnych wyborów.

Mechanizmy działania

Za kultywację odpowiedzialny jest tzw. główny nurt przekazu, który dotyczy głównie osób często oglądających telewizję. Polega on na tym, że symbole, metafory telewizyjne zaczynają dominować nad innymi źródłami informacji o świecie i budują fundament informacji o nim.

Za kultywację odpowiedzialny jest także proces, który pojawia się gdy przekaz telewizyjny jest zbieżny z codziennym doświadczeniem rzeczywistości przez widzów.

Cechy telewizji

Telewizja dla wielu grup społecznych staje się podstawowym źródłem informacji. Należy do mediów tabloidalnych, czyli takich, które budują przekaz tak, aby zgromadzić jak największą ilość widzów. Ludzie często oglądający telewizję i niekorzystający z innych źródeł wiedzy budują swój światopogląd za pomocą pojęć przekazywanych przez telewizję.

Język naturalny nie jest medium przeźroczystym - nie odsyła bezpośrednio do świata lecz go interpretuje i kreuje. Telewizja dla wielu odbiorców staje się więc kreatorem rzeczywistości społecznej. Ludzie „myślą telewizją i widzą telewizyjnie”.

Psychologowie społeczni pokazali, że ludzie w swojej interpretacji rzeczywistości ludzie posługują się różnorodnymi schematami poznawczymi. Używanie przez ludzi definicje są budowane za pomocą pojęć języka naturalnego. Przekaz telewizyjne, zgodnie z zasadną najmniejszego mianownika, bardzo często dowołuje się do pojęć języka potocznego. Sprawia to, że rzeczywistość telewizyjna nakłada się na rzeczywistość ludzi. W ten sposób widzowie