92884

podstawie paska: * całkowite naprężenie normalne o,* naprężenie styczne t * ciśnienie wody w porach u. Kryterium zniszczenia : s= c'+(a-u) tg<t>\ Warunek ogólnej równowagi momentów względem punktu O: EW-R- sina=£TR a więc £W-sinoc=£(l/F)[c‘-l+(P-u-l)-tgit>'] stąd: Fm=£[c'l+(P-ul)tg<|>';]/£W-sina. W ostatnim równaniu współczynnik F występuje po obydwu stronach (po prawej ukryty w wartości P), dlatego też rozwiązanie uzyskujemy metodą iteracyjną. Zgodność wyników następuje dość szybko, po dwóch, trzech krokach obliczeni owych.

MORGENSTERN i PRICE- opracowali metodę mającą zastosowanie zarówno dla cylindrycznych jak i nie cylindrycznych powierzchni poślizgu. Autorzy przyjęli, ze naprężenia i siły zmieniają się w sposób ciągły wzdłuż powierzchni poślizgu. Następnie, określając siły prostopadle i równoległe do podstawy każdego paska, sformułowali ogólne równania równowagi. Zależność pomiędzy między paskowy mi siłami stycznymi X a siłami normalnymi E została przyjęta w sposób następujący: X/E=£f(x). Gdzie f(x) jest funkcją rozkładu zmienności nachylenia kierunków sil międzypaskowych a \ jest współczynnikiem obliczeniowym. Wartości F i \ (przy założonej funkcji f(x)) spełniające warunki równowagi sił i równowagi momentów umożliwiają określenie współczynnika stateczności F=Ff=Fm. W obliczeniach mogą być wykorzystane różne postacie funkcji f(x). Wybór funkcji f(x) może być oparty na założeniach dotyczących rozkładu naprężeń normalnych na stykach pasków.

METODA JANBU DOKŁADNA- Podstawową różnicą pomiędzy metodą uproszczoną a dokładną jest uwzględnienie w tej ostatniej sił między paskowych różnych od zera, działających na pasek w określonym punkcie.

METODA OGOLNA- Fredlund i Krahn opracowali ogólną metodę formułowania i rozwiązywania równań równowagi Sformułowania są bardzo podobne dla powierzchni cylindrycznych i niecylindrycznych, z tą różnicą, że dla powierzchni dowolnych przyjmowany Fm i Ff są uzyskiwane w wyniku oddzielnych analiz równowagi momentowi równowagi sil. Dla powierzchni cylindrycznych: Fm=£[c'l-t-(P-ul)tg<j>')/£Wsina. Ff=£[c'l-ł-(P-ul)tg<|>']cosa/£Psina.

GRANICZNE NACHYLENIE SKARP-Równowaga skarpy z uwagi na powstanie płytkich zasuwów powierzchniowy zależy od jej nachylenia. Każdy materiał sypki, a więc i grunt, z którego zbudowana jest zapora, charakteryzuje się pewnym kątem stoku naturalnego o wartości bardzo zbliżonej lub równej kątowi tarcia wewnętrznego. Przekroczenie nachylenia odpowiadającego wartości kąta jest mniejszy od wynikającego z podanych krzywych ze względu na małą głębokość bryły poślizgu w stosunku do kąta p. OBCIĄŻENIA -Zapory ziemne są budowlami piętrzącymi, których stateczność zachowana jest dzięki wytrzymałości gruntu na ścinanie, zależnej w znacznym stopniu od obciążenia działającego na powierzchnię, wzdłuż której może nastąpić przekroczenie naprężeń granicznych. Przy sprawdzaniu stateczności uwzględniane są następujące obciążenia -Ciężar gruntu zapory -Ciężar gruntu w podłożu zapory. -Obciążenie poziomu — uwzględniane tylko w tych przypadkach gdy wartość obciążenia jest odpowiednio duża w stosunku do ciężaru własnego gruntu, np. w zaporach niskich. Dodatkowe obciążenia wynikające z zastosowania ubezpieczeń lub elementów uszczelniających są zwykle pomijane.-Obciążenie wywołane filtrującą wodą przez korpus zapory i podłoża - Ciśnienie wody w porach -Bezpośrednie parcie wody na elementy uszczelniające w zaporze (wąskie ekrany i rdzenie). - Specjalne czynniki wpływające na zwiększenie obciążeń ciężarem gruntu I wodą, jak np.: trzęsienie ziemi, wstrząsy spowodowane eksplozją materiałów wybuchowych uwzględniane są w specjalnych przypadkach. Pozostałe rodzaje obciążeń, jak: działanie lodu, śniegu czy wiatru mogą być uwzględniane jedynie przy