IMG66

podstawie próby rozciągania lub ściskania obliczyć maksymalne naprężenia styczne t_Mi odpowiadające jednoosiowemu stanowi naprężeń oraz odkształceniu g*. to okazałoby się, że to naprężenie i™, jest mniejsze o około 20% od naprężenia T_k ze wzoni (1.23), czyli W*0.8t* Zatem naprężenia T_k obliczone według wzoru (1.23) są zawyżone - występuje więc brak korelacji między wyznaczonymi naprężeniami T_k i odkształceniami g_k i ogólnie między t i g. Powodem tego jest to, że przy skrawaniu stan naprężeń nie jest jednoosiowy, lecz złożony. Że tak jest, pokazuje promieniowe rozchodzenie się linii poślizgu z punktu „O" - linie poślizgu nie są równoległe jak dla jednoosiowego stanu naprężeń (rys. 1.26).

Chcąc stworzyć możliwość skorelowania naprężeń i odkształceń Zoriew zaproponował zmniejszyć naprężenie styczne t, przez zmniejszenie kąta <p we wzorze na x, i zastąpienie go kątem zastępczym <p_x, przy czym tp, «p. Kąt zastępczy można przyjmować w postaci:

(124)

<P*)=<p-e-<Pk.

gdzie:

(pi • zastępczy kąt poślizgu dla naprężeń,

<P - kąt rozpatrywanej płaszczyzny poślizgu,

<Pk • kąt końcowej płaszczyzny poślizgu, e-l-k,

k*0.8 - tzw. współczynnik niejednorodności naprężeń. Zgodnie z powyższym mamy:

F,cos(<p, +a>)sin<p

b-x

(1.25)

Dla naprężenia T_k mamy.

<Pu =«P*-e-<p_k =<Pk(l-e)=k-<p_k

⁽Pu=k'<p_k

Wobec tego:

(1.26)

lecz:

/.2.5.3. Główny kierunek odkształcenia w wiórze

W rezultacie odkształceń plastycznych początkowa struktura materiału warstwy skrawanej przechodzi w strukturę wióra, charakteryzującą się wyraźną kierunkowością linii zgniotu, co można łatwo zaobserwować na wytrawionych zgładach nasady wióra (rys. 1.29). Linia tekstury wióra jest nachylona względem końcowej granicy wióra pod kątem zgniotu r\, przy czym:    i) ■ f(y)

Kąt zgniotu r\ można teoretycznie określić w wyniku analizy płaskiego stanu odkształcenia okręgu na skutek równoległych posunięć. Weźmy element materiału o przekroju kołowym i promieniu r (rys. 1.29) i załóżmy, że ulega on odkształceniu tak, że środek „O" pozostaje nieruchomy, zaś inne punkty okręgu przemieszczają się równolegle do linii S-S (zakładamy więc, że całkowity zgniot występuje na końcowej granicy odkształceń plastycznych).

Rys. 1.29. Nasada wióra: r\ - kąt zgniotu, V - kąt włóknistości wióra

Rys. 1.30. Szkic do wyznaczenia równania elipsy