99951

zabezpiecza budowę kaloty w bardzo słabym górotworze. Elementy półtarczy są powtórzeniem tarczy pełnej, mamy więc zarówno nóż, łuk oporowy, płaszcz osłonowy, jak t dźwigniki służące do przesuwania urządzenia Podobne jest też wyposażenie do robót drążeniowych i montażu obudowy. Można wyróżnić trzy przypadki zastosowania półtarczy:

■ budowa sklepienia opartego na skalnym podłożu z późniejszą podbudową ścian, podobnie jak w belgijskiej metodzie podpartego sklepienia (rys.    10.24),

• budowa ścian w sztolniach z późniejszą rozbudową kaloty pod ochroną półtarczy przesuwającej się po gotowych ścianach, podobnie jak w niemieckiej metodzie rdzenia oporowego (rys. 10.25),

• budowa komory łączącej dwa istniejące tunele, np. stacji metra pod osłoną półtarczy przesuwanej po obudowie tych tuneli (rys. 10.26).

Użycie półtarczy w warunkach zagospodarowanego terenu chroni powierzchnię przed osiadaniem, a urządzenia naziemne przed uszkodzeniem, czyli przed tzw. szkodami górniczymi. Podobna sytuacja może zaistnieć, jeśli nowo budowane obiekty podziemne przebiegają pod obiektami już istmejącymi, np. przy ich skrzyżowaniu. Półtarcza może oczywiście być przystosowana do dowolnych warunków, jakie występują w otoczeniu istniejącej zabudowy, czy przy    nietypowej    budowie    obiektu    podziemnego.

Rys. 10.24. Budowa półtarczy: 1 - strefo słabego górotworu, 2 - podłoże mocnego górotworu, 3 - wyrównanie powierzchni przesuwu tarczy