1352738199

1.2 Gry w badaniach naukowych

Chociaż gry i zabawy różnego rodzaju towarzyszą człowiekowi od tysiącleci, dopiero w naszym stuleciu stały się one przedmiotem badań naukowych. Począwszy od podstawowego dzieła J Huizingi Homo Ludens. Zabawa jako źródło kultury (Warszawa 1985), w którym autor uznał grę za pierwotny i wszechobecny element kulturotwórczy, poprzez Wittgensteinowską koncepcję gry

językowej (Wittgenstein L.: Dociekania filozoficzne. Oxford 1945), która dała impuls do uznania

nauk ścisłych, kulminując w matematycznej teorii gier J. M. von Neumanna (Theory of Games and Economic Behaviour, Princeton, 1963) i biologiczno-chemicznej teorii M. Eigena i R. Winklera

Teoria gier nie przestała interesować logików uprawiających semantykę formalną, w szczególności E. Steniusa (Mood and Language-Game. Synthese. 1967) i J. Hintikkę {Logic, Language-Games and Information. Kantian Themes in the Philosophy of Logic. Oxford 1973),

inicjatorów tzw. semantyki opartej na teorii gier. Zagadnienie gry nieobce też było badaczom

/

/

zaangażowanym w filozoficzną i semiotyczną teorię dyskursu (P. Ricoeur i U. Eco).

Jerzy Jarzębski w tekście O zastosowaniu pojęcia „gra" w badaniach literackichdzieli

badania nad pojęciem gry na dwa kierunki. Do pierwszego zalicza psychologię, pedagogikę, socjologię, antrolpologię oraz teorię kultury. Te dyscypliny odznaczają się tym, że prowadzą empiryczne badania nad konkretnymi zachowaniami jednostek i grup społecznych a te zachowania uważają za gry.

Drugi kierunek obejmuje dyscypliny, dla których podstawowe do badania jest pojęcie konfliktu. Takie podejście zakłada się na matematycznej teorii gier, wykorzystywany jest bowiem matematyczny model prostej sytuacji konfliktowej i następnie usiłuje się wykorzystać ów model do analizy konkretnych konliktów w praktycznej działalności - ekonomicznej, militarnej,

dyplomatycznej.

w badaniach literackich In: Problemy odbioru i odbiorcy. Polska

25 Jarzębski J.: O zastosowaniu pojęcia „gra' Akademia nauk, Wrocław 1977, str. 23—46.

10