1352738220

r

naprzykład w tzw. Glucksspielen - grach losowych (loteria, kości), gdzie nie istnieje określona strategia zastosowana przez gracza i nawet nie można przewidzieć rezultatów, ponieważ statystyczny rachunek podobieństwa nie jest tu pomocny. Równie dobrze skomplikowana jest sytuacja w przypadku gier bardziej wyszukanych (jak naprzykład szachy), w których informacja o możliwych posunięciach i strategiach jest tak rozległa, że nawet potężny komputer nie jest w stanie

przewidzieć wszystkich matów z pewnością.

1.2.3 Gry w teorii biologiczno-chemicznej (naturalnej, kosmicznej)

Teoria ta została zaproponowana przez zespół niemieckich badaczy M. Eigena i R. Winklera (Gra. Prawa natury sterują przypadkiem. Warszawa 1983). W ich ujęciu całe życie to makrogra natury czy też wszechświata, zapoczątkowana przez atomy i molekuły. Człowiek występuje w niej biernie, jest on tylko cząstką makrogry, pionkiem na szachownicy. Eigen i Winkler odrzucili teorię ludyczną Huizingi, uważali oni grę za coś bardziej poważnego. Gra według nich leży u podstawy wszego, co zdarzyło się i zdarza w życiu naszej planety.

1.2.4 Semantyka oparta na teorii gier

Ten typ semantyki powstał na przełomie lat 1960 i 1970 w kręgu tzw. skandynawskiej szkoły semantyki formalnej (należali do niej Stenius, Hintikka oraz Saarinen). W porównaniu z innymi odmianami semantyki (semantyka prawdziwościowa, semantyka Boole'a, semantyka światów możliwych, semantyka sytuacyjna oraz też teoria kognitywna) semantyka oparta na teorii

b

gier należy do najsłabiej rozwiniętych. Podstawowym problemem, przed którym teoria ta stoi, jest

opracowanie zapisu (lingwistycznego lub logicznego), zdolnego do uchwycenia gier językowych.

Najwybitniejszym przedstawicielem szkoły skandynawsjiej jest fiński logik J. Hintikka

{Logic, Language-Games and Information. Kantian Themes in te Philosophy of Logic. Oxford 1973). Hintikka krytykował tzw. operacjonizm, teorię Hempla i Franka, według której każdemu wyrazowi danego języka odpowiada wyłącznie jedna operacja/gra, w której można go zastosować. Niejasność takiego podejścia tkwi jednak w tym, że pojęcie gry zostało zastosowane do pojedynczych słów a jednak w tym, że wyrazy w języku naturalnym odnoszą się do rzeczywistości

13