92980

Przewodność cieplna płynu: Jeżeli rozkład średniej energii molekuł płynu nie jest jednorodny, co występuje podczas braku równowagi termodynamicznej, następuje proces wyrównywania energii, czyli przekazywanie jej od molekuł o większym zasobie energii do molekuł energetycznie uboższych. W warunkach nieustalonych trwa to dopóty, dopóki temperatura płynu się nie wyrówna. W sensie makroskopowym proces ten nosi nazwę przewodności cieplnej płynów.

Rodzaje ciśnień: Ciśnienie wywierane przez atmosferę ziemską nazywane jest ciśnieniem atmosferycznym lub barometrycznym i oznaczane symbolem pb. W zależności od tego, względem jakiego ciśnienia mierzone jest dane ciśnienie, rozróżnia się ciśnienie (absolutne lub bezwzględne) p, mierzone względem próżni, oraz ciśnienia względne, mierzone w odniesieniu do ciśnienia barometrycznego

Równanie hydrostatyczne Eulera: Pole prędkości przepływu w metodzie Eulera opisuje funkcja \Ąr,t) = dr/dt

Prawo Pascala, przykłady zastosowania jeżeli na płyn (ciecz lub gaz) w zbiorniku zamkniętym wywierane jest ciśnienie zewnętrzne, to ciśnienie wewnątrz zbiornika jest wszędzie jednakowe i równe ciśnieniu zewnętrznemu. Prawo to zostało sformułowane w 1653 roku przez Blaise'a Pascala, jest prawdziwe wówczas, gdy można pominąć siły grawitacji i inne siły masowe oraz ciśnienia wywołane przepływem płynu. Prawo to wynika z tego, że cząsteczki płynu mogą poruszać się w dowolnym kierunku, wywieranie nacisku z jednej strony zmienia ruch cząstek we wszystkich kierunkach. Przykładowe zastosowania prawa Pascala: pompowanie dętki, materaca, układy hamulcowe, dmuchanie balonów, działanie urządzeń pneumatycznych (prasa pneumatyczna), działanie urzqdzeń hydraulicznych (układ hamulcowy, podnośnik hydrauliczny, młot pneumatyczny, prasa hydrauliczna), pompa hydrauliczna, hamulce pneumatyczne

Ciśnienie hydrostatyczne: ciśnienie, jakie wywiera na otaczające ciała ciecz niebędąca w ruchu.

Prawo naczyń połączonych: Ciśnienie w cieczy nie zależy od kształtu i wielkości naczynia, ale od wysokości słupa cieczy. Jeżeli mamy jednorodną ciecz i wysokości słupów w obu naczyniach, to wtedy mamy równe ciśnienie

Manometry hydrostatyczne : Podstawą zasady działania manometrów hydrostatycznych jest ustalanie się równowagi między ciśnieniem mierzonym a ciśnieniem hydrostatycznym słupa cieczy w naczyniach połączonych. Określenie wartości mierzonego ciśnienia sprowadza się zatem do wyznaczenia wysokości słupa cieczy manometrycznejDhm i jej gęstości r. Dokładność pomiaru ciśnienia manometrami hydrostatycznymi zależy od włoskowatości, poziomu zainstalowania manometru oraz rozszerzalności cieplnej cieczy manometrycznej.

Napór na ścianę płaską - wartość, kierunek i współrzędne środka naporu; W naczyniu otwartym, wypełnionym cieczą, ciśnienie w każdym punkcie zanurzonym pod powierzchnią na głębokość z wynosi: p = p₀ +pgz Napór hydrostatyczny na płaską ścianę o powierzchni F, zanurzoną na głębokość z wynosi: N = pF = (po +pgz) F Ponieważ druga strona ściany jest również poddana działaniu ciśnienia atmosferycznego, to napór określimy z zależności: N = pgzF Napór hydrostatyczny na płaską poziomą ścianę o dowolnym kształcie jest równy co do modułu ciężarowi słupa cieczy zawartego między rozpatrywaną ścianą płaską a płaszczyzną lustra cieczy.

Napór na ścianę zakrzywioną - wartość, kierunek naporu, współrzędne środka naporu Napór na ścianę zakrzywioną możemy sprowadzić do siły i pary sił albo do dwóch sił skośnych. Tylko w niewielu przypadkach szczególnych napór da się sprowadzić do siły wypadkowej. Składowe poziome naporów działających na ścianę płaską lub zakrzywioną o tym samym konturze są identyczne. Wynika z tego, składowa pozioma naporu na ścianę zakrzywioną w dowolnym, ale poziomym kierunku x jest równa co do modułu naporowi na rzut tej ściany na płaszczyznę prostopadłą do osi x.

Paradoks hydrostatyczny Stevina:

Wypór hydrostatyczny: siła stanowiąca wypadkową naporów hydrostatycznych działających na ciało częściowo lub całkowicie zanurzone w cieczy. Wypór skierowany jest przeciwnie do siły ciężkości, a jego wartość określa prawo Archimedesa. Zaczepiony jest umownie w tzw. środku wyporu, który pokrywa się ze środkiem masy wypartej cieczy