93096

związków organicznych zawartych w osadzie. Wartość opałowa (ilość energii, jaką można uzyskać przy spaleniu całkowitym 1 kg uwodnionego osadu), którą można wyliczyć z różnicy pomiędzy ciepłem spalania a ciepłem potrzebnym do ogrzania i odparowania wody zawartej w osadzie. Bardzo wysokie uwodnienie osadu daje ujemną wartość opałową.

a) Termokondycjonowanie

Jest to ogrzanie osadu w czasie od 0,5 do 1,0 godziny w temperaturze 120-150 stopni, przy ciśnieniu 0,5 do 2,0 MPa. W tym czasie następuje denaturacja białek oraz zmiana ich struktury. Jest to rodzaj szybkowaru. Jest to też metoda poprawiania „odwadnialności" osadu.

Proces ten stosuje się głównie dla osadów surowych i zapewnia pełną dezynfekcję osadu. Ma ona jednak wady: wysokie obciążenie ekonomicznie, duża ilość substancji organicznych w cieczy nadosadowej, znaczna uciążliwość zapachowa, zapewnienie ciągłego dopływu osadu, konieczność częstego czyszczenia układu.

b) Mokre spalanie

Jest ono podobne do termokondycjonowania, z tą tylko różnicą że do reaktorawprowadzane jest dodatkowo powietrze (tlen), co zapewnia częściowe utlenienie związków organicznych. Osad w czasie 0,5 do 1,0 godziny ogrzewa się do temperatury 175-315 stopni i obserwuje się obniżenie wartości wskaźnika ChZT w cieczy nadosadowej. Jest to proces drogi - inwestycyjnie i eksploatacyjnie.

c)    Piroliza

Piroliza jest procesem niepełnego spalania związków organicznych zawartych w osadzie. Produktami pirolizy są:

-    gaz zawierający wodór, tlenek węgla (II i IV) oraz metan

-    ciecz zawierająca smolę, oleje, aceton itd.