93149

bliższych powierzchni terenu nie przekracza 1 g/dm³. Magnez - występuje rzadziej niż wapń i w mniejszych ilościach. Przy zawartości ponad 1000 mg/dm³ jest źródłem agresywności magnezowej. Twardość wody - obecność soli wapniowych i magnezowych w wodzie. Im większe stężenie jonów Ca²’ i Mg²', tym większa jest twardość wody. Twardość węglanowa -wywołana przez wodorowęglany wapnia i magnezu. Twardość niewęglanowa -spowodowana obecnością mniej pospolitych soli wapniowych i magnezowych (siarczany, chlorki) Suma twardości węglanowej i niewęglanowej jest twardością ogólną. Żelazo i mangan - występują w wodach podziemnych w niewielkiej ilości. Nieduże ilości powodują zmianę smaku wody. Obecność w wodzie jonów żelazawych Fe²’ stwarza sprzyjające warunki do rozwoju bakterii żelazistych. Jon chlorkowy i siarczanowy. Jon chlorkowy należy do najbardziej rozpowszechnionych, towarzyszy jonom sodu i potasu, wywołując zasolenie wód. Wpływa ujemnie na smak i zapach. Jon siarczanowy - niekiedy podczas utleniania siarczków metali ciężkich powstają siarczany tych metali i kwas siarkowy. Tworzący się kwas siarkowy reaguje z otaczającym złożem dając gips i dwutlenek węgla. Często jon siarczanowy dostaje się do płytkich wód podziemnych wskutek rozkładu i utleniania substancji organicznych. Związki azotowe - większe ilości występują w niektórych wodach płytkich, do których mogą dostać się ze źródeł powierzchniowego zanieczyszczenia. W skutek rozkładu substancji białkowych powstaje, przy współudziale bakterii gnilnych, amoniak.