1687289257

fałszywe, ponieważ, jak powyższy diagram pokazuje, operator konieczności nie działa na wypowiedziach, a jedynie na sądach takich, jak (7), a o (7) nigdy nie powiedzielibyśmy, że jest zdaniem zawsze prawdziwym.

Główne problemy dotyczące kwestii, jak interpretować dane zdania są ulokowane na własnościach kontekstu i sposobów na jakie kontekst wpływa na to, co jest przekazywane przez wypowiedź. Centralny problem stanowi tutaj charakteryzacja mechanizmu, który stosujemy, aby znając kontekst odnaleźć sądu sugerowany przez mówiącego.

Należy zatem rozróżnić dwa typy znaczeń: znaczenia wypowiedzi (zdań w kontekstach) oraz sądów. Ten drugi typ znaczenia jest po prostu logicznym znaczeniem - tym, co według paradygmatu logiki od czasów Fregego jest wartością logiczną sądu, podczas, gdy pierwszy typ ma źródła czysto pragmatyczne. Może on być identyfikowany z pojęciem nn-znaczenia pochodzącym od Grice’a. Pozostałe dwie części pracy są poświęcone dyskusji pragmatycznego znaczenia w następującym sensie.

Grice zaproponował następującą definicję rm-znaczenia: (Levinson (1983) s. 16): osoba S wypowiadająca U do słuchacza H nadaje mu nn-znaczenie z wtedy i tylko wtedy, gdy:

(i)    S wypowiedziała U, aby wywołać efekt 2 u odbiorcy H.

(ii)    Zamierzeniem S było, aby H odnalazł znaczenie 2 właśnie poprzez to, że to, że S wypowiedział U.

Prezentowane poniżej rozważania, podobnie, jak przytaczane przykłady oparte są na pracach Grice’a (1989), Levinsona (1983), oraz Leecha (1983). Obie te teorie, a w pewnym sensie cała pragmatyka zajmują się tym w jaki sposób znając kontekst można z literalnego znaczenia wypowiedzi otrzymać wyrażany przez nią sąd. Można więc, z niewielkim tylko uproszczeniem zdefiniować pragmatykę jako dziedzinę, która bada działanie kontekstu.

Teoria implikatury konwersacyjnej Grice’a ani też teoria Leecha nie są teoriami formalnymi, nie są nawet precyzyjne. Przyczyną tego wydaje się bogactwo języka, którego jak dotąd nie udało się opisać za pomocą klarownych teorii logicznych. Badaniami kontekstu zajmują się również specjaliści w dziedzinie Sztucznej Inteligencji, którzy kontekst ujmują w sposób bardzo wąski, co umożliwia formułowanie formalnych teorii kontekstu, które jednakże mają zasięg ograniczony do konkretnych, zwykle bardzo nielicznych, sztucznie zdefiniowanych sytuacji wyznaczonych programem komputerowym.

9