ebook Typy Broni i Uzbrojenia 2 Samolot mysliwski Jak 1 Page

siącach walk zrodził konieczność readaptacji samolotu na jednomiejscowy myśliwski. W miejsce zlikwidowanej tylnej kabiny można było instalować dodatkowy zbiornik paliwa o pojemności 100 1, przewozić niewielkie ładunki lub mechanika, co praktykowano przy zmianach lotnisk. Pokrycie kadłuba na wysokości kabiny wykonano ze sklejki, a nie z blachy ak w Jaku-1. Usterżenie było całkowicie metalowe.

Pierwszy wariant seryjny samolotu, oznaczony Jak-7A, był wyposażony w silnik M-105P i uzbrojony w działko MP-20 z zapasem 130 noboi i dwa zsynchronizowane wkm UBS z zapasem po 300 naboi oraz dodatkowo w sześć niekierowanych pocisków rakietowych RS-82 lub dwie bomby po 100 kg. Za prototyp Jaka-7A uważa się niezbyt słusznie drugi egzemplarz Jaka-IM z 1941 r., samoloty te miały jodynie identyczne uzbrojenie. Wersja bojowa miała 4 zbiorniki w płacie.

Do końca 1941 roku zbudowano w Moskwie 166 sztuk samolotów Jak-7 i Jak-7A.

Produkcja samolotów Jak-7 została przeniesiona w ramach ewakuacji do wytwórni nr 153 w Nowosybirsku i nr 286 w Kamieńsku Uralskim, gdzie była kontynuowana jednocześnie z produkcją samolotu Jak-1.

Na początku 1942 r. powstała udoskonalona wersja oznaczona Jak-7B. Samolot ten miał poprawioną aerodynamikę osłony silnika i chłodnicy wody, wprowadzono uszczelnienie płatowca i chowane kółko ogonowe. Do wyposażenia samolotu wprowadzono radiostację nadawczo-odbiorczą RSI-4 ze słupkiem i dwuprzewodową antenę oraz reflektor do lądowania w nocy.

Wersja Jak-7 BPWO (obrony przeciwlotniczej) otrzymała dodatkowo radiopólkompas RPK-10, reflektor do lądowania i świetlną sygnalizację położenia podwozia, umożliwiające loty w nocy. Pomimo zwiększenia masy samolotu z 2895 kg do 3040 kg osiągi nie uległy zmianie.

W połowie 1942 roku na Jaku-7B rozpoczęto instalowanie silnika WK-105PF, masę płatowca udało się nawet zmniejszyć do 3010 kg, lecz potem utrzymano na poziomic 3040 kg. Ostatnie serie produkcyjne samolotu Jak-7B miały obniżony grzbiet kadłuba za kabiną pilota. W toku produkcji Jaka-7 próbowano powiększyć jego siłę ognia. Wypróbowano egzemplarz z trzema działkami kaL 20 mm (Jak-7M) i egzemplarz z działkiem kal. 37 mm (konstrukcji Szpitalnego), który uznano za udany, i tak uzbrojoną wersję produkowano w niewielkich ilościach jako Jak-7T.

Jednocześnie z Jakiem-7B opracowano jego wersję dwumiejscową Jak-7 W (wywoznoj), przeznaczoną do szkolenia pilotów. Wersja ta była produkowana w dużych seriach, część samolotów otrzymała stałe podwozie. Jak-7W był uzbrojony w jedno działko lub wkm UBS. W 1944 r. jeden Jak-7 W na zamówienie WWS został przebudowany na samolot kurierski z komfortowo urządzoną tylną kabiną. Jaki-7W wyposażone w radiostację, były używane do prowadzenia rozpoznania. Kółko ogonowe w samolocie Jak-7W było stałe.

Jeden egzemplarz Jak-7B otrzymał kabinę ciśnieniową konstrukcji S.J. Szczerbakowa. Z braku zapotrzebowania nie produkowano tej wersji seryjnie.

W połowic 1942 r. kontynuowano prace nad dalszym rozwojem Jaka-7. Jeden z egzemplarzy Jak-7B

Samolot myśliwski Jak-7W ze stałym podwoziem kołowym, prawdopodobnie w kolorach szarym i zielonym (ze zbiorn P.Bartoszewskiego)

Samolot Jak-7W ze stałym podwoziem płotowym (ze zbioru P. Bartoszewskiego)