Cel ćwiczenia: Poznanie wymagań przemysłu kosmetycznego w stosunku do emulsji. Nabycie umiejętności preparatyki emulsji typu O/W i W/O. Rozróżnianie typów emulsji i poznanie ich podstawowych właściwości. Badanie stabilności emulsji.
Emulsje są najczęściej spotykaną formą wyrobów kosmetycznych. Emulsją nazywamy układ utworzony z dwóch cieczy wzajemnie w sobie nierozpuszczalnych, przy czym jedna z tych cieczy jest zawieszona (rozproszona) w drugiej w postaci małych kuleczek, zwykle o średnicach od 0,05 do 0,001 mm. Zawiesiny o wyższym stopniu rozdrobnienia są zbliżone do koloidów.
W emulsjach kosmetycznych jedną z cieczy jest na ogół woda lub roztwory wodne substancji w niej rozpuszczonych, np. gliceryny, alkoholu, boraksu, kwasu cytrynowego. Drugą cieczą są zwykle tłuszcze płynne i stałe, oleje węglowodorowe (np. olej wazelinowy, parafinowy), mieszaniny węglowodorów z innymi składnikami, np. woskami, parafiną substancjami biologicznie czynnymi. W przypadku, gdy poszczególne składniki topią się w różnych temperaturach, mieszaninę ogrzewa się do takiej temperatury, aby wytworzył się jednolity roztwór.
Postać emulsji znana jest od stuleci. Większość baz kremowych wywodzi się z tzw. kold kremów (cold cream - ang., unguentum leniens - łac.). Po raz pierwszy sposób otrzymywania tego typu preparatu opisał już w II w. p.n.e. Claudius Galen w Methodus Medendi vel de Morbis curandis. Wszystkie Farmakopee podają jego skład, który klasycznie zawiera w różnych proporcjach wosk pszczeli, olej roślinny, olbrot i wodę. Warto tu nadmienić, iż w postaci emulsji wytwarzane są nie tylko kosmetyki pielęgnacyjne do twarzy i ciała, ale w formie tej produkuje się również wiele innych produktów: odżywki do włosów, preparaty do trwałej ondulacji, dezodoranty, a ostatnio nawet wyroby perfumeryjne. Powodem, dla którego większość kosmetyków produkuje się właśnie w formie emulsji jest to, że za ich pomocą osiąga się homogeniczny układ wielu niemieszających się składników, takich jak tłuszcze, woski, substancje zapachowe, woda. Dzięki temu przy ich pomocy można wprowadzić do jednego układu recepturalnego zarówno rozpuszczalne w tłuszczach związki niepolarne, jak i rozpuszczalne w wodzie surowce biologicznie aktywne o charakterze polarnym. Ponadto wiele
1