33 (295)

Badanie właściwości otrzymanego preparatu

1.    Szczyptę preparatu umieścić w suchej probówce i ogrzewać niezbyt gorącym płomieniem palnika obserwując zabarwienie preparatu w podwyższonej temperaturze i po ostygnięciu.

2.    Zimny preparat zalać wodą i wstrząsnąć. Po opadnięciu osadu na dno probówki część roztworu odlać do innej probówki i dodać kroplę roztworu lakmusu.

3.    Niewielką ilość preparatu zalać w probówce kilkoma cm³ 1-molowego roztworu NaOH i wstrząsnąć.

4.    Niewielką ilość preparatu zalać w probówce 1-molowym roztworem HC1 i wstrząsnąć.

Opisać poczynione obserwacje i porównać właściwości preparatu z właściwościami tlenku cynku.

Tlenek niklu(II) NiO

Tlenek niklu(II) jest zielonkawożółtym lub szarozielonym, krystalicznym proszkiem o gęstości q = 7,45 g/cm³. W wodzie praktycznie nierozpuszczalny, roztwarza się w kwasach, roztworze amoniaku i roztworze cyjanku potasu.

Tlenku niklu(II) nie można otrzymać przez utlenianie metalicznego niklu tlenem, gdyż jest wtedy zanieczyszczony tlenkiem niklu(III) i niklem.

Tlenek niklu(II) otrzymuje się przez rozkład termiczny soli niklu(II): węglanu niklu(II) lub azotanu(V) niklu(II).

Otrzymywanie tlenku nikłu(II) w wyniku prażenia węglanu niklu(II)

Tlenek niklu(II) otrzymuje się przez prażenie węglanu niklu(II) w atmosferze azotu¹ w temperaturze powyżej 350°C. Reakcja rozkładu zachodząca podczas prażenia przebiega zgodnie z równaniem:

NiC0₃ ^prażenie......> NiO + C0₂.

³    350°C    ²

Sprzęt:

Odczynniki:

Węglan niklu(II) NiC0₃ — 5 g Azot z butli lub gazometru Wodorotlenek baru, roztwór 5% (woda barytowa)

Kwas solny 1-molowy Amoniak, roztwór 2-molowy

Rurka z trudno topliwcgo szkła Płuczka lub kolba stożkowa z rurką szklaną zc zwężonym końcem Wąż gumowy do połączeń Palnik z nasadką motylkową

Rys. III-2. Prażenie węglanu niklu(II) w atmosferze azotu: 1 — rura z trudno topliwego •./kła, 2 — węglan niklu(II), 3 — rurka odprowadzająca, 4 — kolba stożkowa z wodą, '>    - palnik z nasadką motylkową

Wykonanie:

W rurze z trudno topliwego szkła umieścić 5 g węglanu niklu(II). Icden z końców rury połączyć wężem ze źródłem azotu, a drugi z płuczką napełnioną do połowy wodą lub rurką szklaną zanurzoną w kolbie / wodą. Przepuszczając azot ogrzewać rurę do temperatury 350 — 400°C .iż węglan całkowicie rozłoży się i przestanie wydzielać się dwutlenek węgla. Całkowitość rozłożenia węglanu niklu(II) sprawdzić podstawiane, zamiast płuczki z wodą, płuczkę z roztworem Ba(OH)₂ nie przerywając ogrzewania i przepuszczania azotu. Jeżeli gaz przepływający przez pinezkę nie daje zmętnienia, a więc nie powstaje BaC0₃, świadczy to, że węglan niklu(II) został całkowicie rozłożony na tlenek. Otrzymany tlenek niklu(II) ostudzić w rurze w strumieniu azotu, następnie wysypać do wy tarowanego naczynia i zważyć. Obliczyć masę otrzymanego prepara-in i wydajność.

63

1

Atmosfera azotu jest konieczna ze względu na utlenianie tlenku niklu(II) do tlenku niklu(lll) tlenem z powietrza.