3784494836

Zgodnie z przyjętą przez kraje unijne strategią Światowej Organizacji Zdrowia, wskazującej na konieczność zabezpieczenia zdrowia dla wszystkich w XXI wieku, jest ono traktowane w sposób priorytetowy. Cel związany z rozwojem kwestii zdrowego starzenia się wymaga od krajów członkowskich prowadzenia prac nad wdrażaniem polityki i strategii wspomagania promocji zdrowia oraz zabezpieczania opieki zdrowotnej w ciągu całego życia, aby w ten sposób umożliwiać ludziom możliwości rozwoju społecznego, edukacji oraz możliwości zatrudnienia w wieku starszym¹³. Określenie dla każdego człowieka jednoznacznej dolnej granicy wieku, znamionującej początek jego starzenia się i starości nie jest w pełni możliwe. Z jednej strony bowiem, niezależnie od indywidualnych i zróżnicowanych możliwości osobniczych, proces ten obejmuje kolejne ostatnie dekady ludzkiego życia (w podejściu biologicznym wskazuje się na cechującą ten okres przewagą procesów katabolicznych nad procesami anabolicznymi), z drugiej zaś, właśnie z uwagi na indywidualne predyspozycje każdego człowieka, początki starzenia się mogą dotyczyć różnych momentów okresu dojrzałego życia. Różnice mogą dotyczyć nawet populacji osób starszych:

1)    osoby w wieku 65-74 lata są niejednokrotnie określane jako młodzi starsi;

2)    osoby w przedziale wieku 75-84 lata to starsi w średnim wieku;

3)    osoby w wieku powyżej 85. roku życia są najstarszymi starszymi.

Każdy kraj, organizacje rządowe oraz pozarządowe stosują niejednokrotnie

różne sposoby klasyfikacji wieku, również w odniesieniu do procesu starzenia się. Dają temu wyraz m.in. różne propozycje typologii związanych z okresami życia człowieka.

Ze względu na zachodzące zmiany m.in. o charakterze biologicznym, cechujące wyłącznie rozwój człowieka, można wyróżnić następujące etapy wieku osobniczego, odnoszące się do długości ludzkiego życia¹⁴:

1)    okres do 19. roku życia (osoby nieletnie),

2)    okres wczesnej dojrzałości (osoby w wieku 20-39 lat);

3)    okres średniej dojrzałości (osoby w tzw. wieku średnim 40-59 lat);

4)    okres późnej dojrzałości (osoby w wieku powyżej 60. roku życia).

Inny podział długości ludzkiego życia według przedziałów wieku kalendarzowego

wyróżnia po pierwszej dekadzie życia jego charakterystyczne etapy, takie jak:

1)    okres nastolatków: powyżej 10 lat (ang. denarian);

2)    okres 20-latków: 20-29 lat (ang. vicenarian);

3)    okres 30-latków: 30-39 lat (ang. tricenarian);

4)    okres 40-latków: 40-49 lat (ang. ąuadragenarian);

5)    okres 50-latków: 50-59 lat (ang. quinquagenarian);

6)    okres 60-latków: 60-69 lat (ang. sexagenarian);

7)    okres 70-latków: 70-79 lat (ang. septuagenarian);

8)    okres 80-latków: 80-89 lat (ang. octogenarian);

9)    okres 90-latków: 90-99 lat (ang. nonagenarian);

10)    okres 100-latków: 100-110 lat (ang. centenarian);

11)    okres superstulatków: powyżej 110 roku życia (ang. supercentenarian). Warto w tym kontekście odnotować również przedziały wiekowe przyjęte

w statystyce dla potrzeb ekonomii przez Główny Urząd Statystyczny w Polsce¹⁵:

1) wiek przedprodukcyjny - poniżej 18. roku życia;

¹³    M. Stanciu, Health priority of social policies for the elderly, http://www.joumalgsw.uvt.ro/p21.pdf. 2012.

¹⁴    Ageing. http://www.en.wikipedia.org/wiki/Ageing. 2012.

¹⁵    Demografia. http://www.pl.wikipedia.org/wiki/Wiek_produkcyjny. 2012.