3760885407

2014-03-25

Niepełnosprawność intelektualna - rys historyczny

WCZESNE KONCEPCJE

Niepełnosprawność intelektualna została wyodrębniona przez psychiatrów jako rodzaj zaburzenia psychicznego; początkowo nie odróżniana od innych rodzajów demencji i traktowana jako całościowa degradacja życia psychicznego, w zasadniczy sposób uniemożliwiająca samodzielne życie. OLIGOFRENIA

E. Kraepelin (1915) wyodrębnił cechy odróżniające tę kategorię od innych i dla jej określenia użył terminu oligofrenia (gr. oligos - mały, phrón - umysł):

a)    brak dynamicznych zmian w obrazie zaburzenia, wskazujących na postępujący proces chorobowy,

b)    wystąpienie zaburzeń natychmiast po urodzeniu lub we wczesnym dzieciństwie,

c)    zahamowanie rozwoju wszystkich procesów poznawczych (spostrzegania, uwagi, pamięci, uczenia się i myślenia).

Rys historyczny (kont.)

W psychiatrycznym systemie klasyfikacyjnym oligofrenię rozumiano jako stan końcowy po przejściu różnorodnych chorób lub urazów, które doprowadziły do poważnych uszkodzeń struktury mózgu w najwcześniejszym okresie życia dziecka (przed urodzeniem, w czasie porodu lub w pierwszych trzech latach życia po porodzie).

Zaobserwowanie zróżnicowanej intensywności zaburzenia typu

oligofrenicznego doprowadziło psychiatrów do wniosku, że za głębokość zaburzenia życia psychicznego odpowiada wielkość uszkodzenia struktur mózgowych.

Przyjęto następującą klasyfikację:

•    debilizm - stosunkowo małe defekty mózgowe pozwalające na wykonywanie większości czynności życiowych, jednak pod ciągłym nadzorem,

•    imbecylizm - poważne uszkodzenia mózgu pozwalające na wyćwiczenie podstawowych umiejętności życiowych,

•    idiotyzm - bardzo rozległe uszkodzenia mózgu powodujące całkowity zanik funkcji psychicznych.

2