Konspekty szkoleniowe Młodzieży Wszechpolskiej
Karol Wołek
Ruch Narodowy był największą siłą polityczną w Polsce przed II wojną światową. Wydawnictwa narodowe miały olbrzymi wpływ na świadomość polityczną Polaków. Sanacja rządziła wówczas przy pomocy autorytarnych, dyktatorskich metod: delegalizowano organizacje narodowe, zniesiono autonomię wyższych uczelni, które notabene były opanowane przez inteligencję narodową, fałszowano wybory powszechne, unieważniano całe listy narodowe w czasie wyborów itd.
Endecja krytykowała sanację za kiepskie przygotowywanie kraju do zbliżającej się wojny oraz błędną politykę zagraniczną i klęskę polskiej dyplomacji w przededniu II wojny światowej. Polityka sanacyjna sprawiła, że Polska została osamotniona w obliczu agresji dwóch wrogich mocarstw.
We wrześniu 1939 r. wielu narodowców stawiło czoła nadciągającym wojskom niemieckim w szeregach Armii Polskiej. Po klęsce Ruch Narodowy przeszedł do organizowania konspiracji.
Niemcy próbowali znaleźć w społeczeństwie polskim kolaborantów do sprawniejszego zarządzania podbitym narodem. Temu przyświecało hasło: all nur endeken (wszyscy oprócz endeków), ponieważ Ruch Narodowy był najbardziej antyniemieckim i antynazistowskim obozem politycznym i ideowym na ziemiach polskich.
Obozy koncentracyjne i obozy zagłady stworzono w celu likwidacji: Żydów, Romów, Polaków i innych Słowian. Niemcy uśmiercili 1,5 min Polaków w obozach koncentracyjnych. Zginęło w nich bardzo wielu narodowców, np. Jan Mosdorf (prezes Młodzieży Wszechpolskiej, rozstrzelany za niesienie pomocy Żydom-współwięźniom w KL Auschwitz) czy prof. Roman Rybarski (ekonomista, poseł na Sejm). Więźniowie-narodowcy już od pierwszych miesięcy istnienia obozu stworzyli na terenie Auschwitz-Birkenau konspirację narodową. Konspiracja wspierała innych współwięźniów, a w szczególności najbardziej narażonych na eksterminację Żydów.
Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej 22 czerwca 1941 r. nowe plany niemieckie przewidywały wysiedlenie 80 proc. ludności polskiej na Syberię i
17