W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych w kilku uczelniach wyższych powstały serie wydawnicze poświęcone bibliotekoznawstwu, publikowane w ramach zeszytów naukowych. We Wrocławiu ukazało się „Bibliotekarstwo”, w Toruniu „Nauka o Książce", w Poznaniu „Biblioteka Główna”. Autorzy prac zamieszczanych na łamach tych tytułów opierali się na zbiorach uczelni, a tematyka dotyczyła głównie zagadnień związanych z historią książek i bibliotek. W celu umożliwienia publikacji prac wszystkich pracownikom uczelnianych bibliotek połączono wyżej wymienione wydawnictwa, tworząc w roku 1970 „Studia o Książce”. Wydawanie pisma, poświęconemu teorii, metodologii i ogólnym zagadnieniom bibliologii, zlecono Uniwersytetowi Wrocławskiemu, a redakcję powierzono Karolowi Głombiowskiemu. Wiatach 1970-1976 ustalił się profil wydawnictwa obejmując zagadnienia księgoznawstwa, bibliotekoznawstwa, informacji o książce i czytelnictwie w aspektach historycznym i współczesnym.
Czasopismem ogólnobibliotecznym, służącym rozwojowi bibliotekarstwa, stał się „Rocznik Biblioteki Narodowej” wydawany od 1965 roku. Ma on charakter pisma naukowego, publikuje obszerne artykuły z dziedziny bibliotekoznawstwa, nauki o książce i informacji naukowej, a także z dziedzin pokrewnych. Jest przeznaczony głównie dla pracowników naukowych, teoretyków i praktyków większych bibliotek naukowych.
Najliczniejszą grupę periodyków bibliotekarskich, mających charakter instrukcyjno--metodyczny, stanowią regionalne czasopisma bibliotekarskie wydawane przez miejskie i wojewódzkie biblioteki publiczne.
Z tej grupy periodyków najstarszym jest „Biuletyn Informacyjno-lnstrukcyjny”1 wydawany od roku 1953 przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Krakowie. Rok później Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Lublinie rozpoczęła wydawanie „Biuletynu Informacyjno-Bibliograficznego” (od podwójnego numeru 3/4 z 1954 roku ukazywałsię pod tytułem „Biblioteczna Służba Informacyjna Województwa Lubelskiego”). W roku 1955 ukazał się pierwszy numer „Biuletynu Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdańsku”. Cztery nowe tytuły pojawiły się w roku 1956: „Bibliotekarz Lubelski” (WiMBP w Lublinie), „Pomagamy Sobie w Pracy” — czasopismo Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej we Wrocławiu oraz „Biuletyn Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Kielcach”. Do końca lat pięćdziesiątych ukazało się jeszcze kilka czasopism m.in. „Bibliotekarz Lubuski” (WiMBP w Zielonej Górze —1958), „Informator Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Olsztynie” (1958), „Głos Bibliotek. Biuletyn Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie” (1958), „Biuletyn Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Toruniu” (1958), „Informator Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Warszawie” (1958), „Biuletyn Informacyjno-Bibliograficzny Miejskiej Biblioteki Publicznej w Bydgoszczy” (1958), „Bibliotekarz Zachodnio-Pomorski” (1959), pismo WiMBP w Szczecinie2. Wciągu następnych trzydziestu lat na rynku wydawniczym pojawiło się kilkanaście nowych regionalnych czasopism bibliotekarskich.
10
Obecnie nosi on tytuł „Notes Biblioteczny” i wydawany jest przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną w Krakowie.
B. Góra, op. cit., s. 24-28.