niczy. Uczelnia ta powstała w 1914 roku w Jekatierinburgu.
W roku ubiegłym we wrześniu, zostały nawiązane również kontakty z Uralskim Państwowym Uniwersytetem Górniczym w Jekatierinburgu.
Na zaproszenie Rektora Uralskiego Państwowego Uniwersytetu Górniczego prof. N.P. Kosarewa, do Jekatierinburga udała się delegacja z AGH w składzie: Prorektor ds. Współpracy i Rozwoju prof. Jerzy Lis, Prorektor ds. Ogólnych prof. Tadeusz Słomka oraz pełnomocnik Rektora AGH ds. Współpracy z Uczelniami Federacji Rosyjskiej prof. nadzw. AGH Stanisław Wilk.
Uralski Państwowy Uniwersytet Górniczy (UPUG) ma bogate tradycje w kształceniu kadr w zakresie eksploatacji ztóż kopalin (żelazo, aluminium, cynk, ołów, syna, miedź, molibden, złoto, srebro, uran), a także w poszukiwaniu i wydobyciu ropy naftowej i gazu ziemnego, również w energetyce i inżynierii środowiska naturalnego.
Uralski Państwowy Uniwersytet Górniczy prowadzi badania naukowe i kształcenie w następnych kierunkach:
- geologia, hydrogeologia, geoekologia,
- poszukiwania złóż ropy i gazu,
- wiercenie otworów,
- urządzenia wiertnicze,
- technologia eksploatacji złóż kopalin,
- geodezja górnicza.
Głównymi kierunkami współpracy w zakresie edukacji mogą być:
- Wymiana wykładowców, doktorantów oraz studentów.
- Staże naukowe, praktyki studenckie w przedsiębiorstwach obwodu Swier-dłows kiego.
- Wspólne programy magisterskie.
- Tworzenie wspólnych program edukacyjnych z zastosowaniem technologii nauczania na odległość.
- Wspólny udział w konferencjach naukowych, seminariach, wystawach.
- Wykonanie wspólnych badań naukowych, wydawanie wspólnych zeszytów naukowych.
- Zorganizowanie naukowo-edukacyjnych tras geoturystycznych, zapoznanie się z naturalnymi zasobami, historią, kulturą i tradycjami narodowymi naszych krajów.
- Zorganizowanie spotkań drużyn sportowych oraz zespołów pieśni i tańca obydwu uczelni.
- Wspólna wymiana eksponatów i kolekcji (zbiorów) okazów geologicznych, zorganizowanie wspólnych wystaw minerałów i eksponatów muzealnych przy pomocy Muzeum Geologicznego UPUG.
‘ Stanisław Wilk
Biuletyn AGH 38-2011 11