3784501218

chwili i nie są możliwe do zaplanowania. Wydajność takich gospodarstw jest niska i tym samym mało konkurencyjna. Polska jest krajem, w którym średnio odstawia się około 15 tuczników od lochy w ciągu roku, natomiast wiodące kraje Unii Europejskiej sięgają poziomu powyżej 20 tuczników. Na tę ilość składa się liczba prosiąt odsądzonych w miocie, liczba miotów uzyskiwanych od lochy w roku oraz procent upadków w okresie odchowu i tuczu. Słaba wydajność to przede wszystkim efekt złej organizacji rozrodu. Dobrze produkujące gospodarstwa odsądzają średnio od 20 do 26 prosiąt od lochy w roku, podczas gdy średnia krajowa to tylko około 17 sztuk.

W Polsce większość pogłowia świń znajduje się w gospodarstwach indywidualnych, z tego ponad połowa w gospodarstwach małych i bardzo małych. Dalsza egzystencja większości z nich zależy od ich zdolności do zwiększenia w krótkim czasie liczby loch i ich wydajności. Zadaniom wynikającym z powiększania liczebności stada podstawowego, bez zatrudniania dodatkowej obsługi, można sprostać tylko wówczas, gdy poprawi się zdecydowanie organizację pracy w gospodarstwie. Najlepszym rozwiązaniem tych problemów są wyproszenia grupowe, czyli zmiana z tradycyjnego systemu wyproszeń ciągłych na cykliczne, grupowe w ściśle określonym, powtarzalnym rytmie, np. trzytygodniowym. Produkcja w oparciu o grupy loch pozwala na duże oszczędności czasu. Praca z grupą zwierząt sprawia, że wszystkie zajęcia typu przemieszczanie zwierząt, obserwacja rui, unasienianie loch i kontrola porodów odnoszą się do grupy, a tym samym czas, jaki temu zajęciu się poświęca, w przeliczeniu na pojedyncze zwierzę, ulega zdecydowanej redukcji.

Dokładne zaplanowanie zajęć w gospodarstwie, w celu efektywnego wykorzystania czasu pracy i osiągnięcia jak najwyższej wydajności, było podstawą do opracowania technologii produkcji w oparciu o zsynchronizowane grupy loch. System ten pozwala na:

■    zaplanowanie i rytmiczne powtarzanie czynności, co daje lepsze wykorzystanie czasu pracy,

■    łatwiejszą kontrolę rui oraz niższe koszty inseminacji,

■    diagnostykę ciąży większych grup loch,

■    synchronizację porodów,

■    efektywniejszą kontrolę porodów,

■    wyrównywanie miotów,

■    łatwiejsze i szybsze przeprowadzanie zabiegów profilaktycznych lub leczniczych,

■    zastosowanie metody „całe pomieszczenie pełne - całe pomieszczenie puste",

9