3760885912

*

Dąb to symbol długowieczności i trwałości. Może dożyć do 1000 lat. Najstarszy dąb w Polsce to „Chrobry ” kolo Piotrowic, który' liczy sobie w 2010 roku 752 lata i ok. 10 m obwodu. Byl drzewem potężnego Peruna, boga nieba i piorunów u Praslowian. Daje schronienie i pożywienie wielu zwierzętom.

Jest znacznie bardziej pospolity niż dąb bezszypulkowy. Częsty na całym niżu i w piętrze pogórza. Tworzy własne dąbrowy', występuje też w lasach mieszanych a szczególnie w lęgach i grądach.

5. Grab pospolity Carpinus betulus

Występuje w Europie poza jej skrajnymi rejonami. Dorasta do 20-30 m wysokości. Pień jest najczęściej krótki i zanika ku górze. Kora gładka, ciemno-popielatoszara ma jaśniejsze smugi. Liście eliptyczne lub w ąsko jajowate, u nasady zaokrąglone lub nieznacznie sercowate, ostro podwójnie pilkowane. Owoce - orzeszki z trójklapowymi skrzydełkami, zebrane w zwisające owocostany. Drewno jest ciężkie, sprężyste, choć bardzo twarde. Wykorzystuje się je do bardzo wielu wyrobów.

Pospolity na niżu i w niższych partiach górskich do 700 m n.p.m. Jest charakterystycznym składnikiem lasów grabowo-dębowych. Może tworzyć czyste drzewostany tzw. grabiny. Najczęściej rośnie w grądach na gliniastych, świeżych glebach.

6.    Jesion wyniosły

Fraxinus excelsior L.

Występuje w Europie i na Kaukazie. Dorasta do 30-40 m wysokości. Korona jesionu jest szeroka, dość luźna najczęściej wysoko osadzona. Konary łagodnie zakrzywione. Pień wysoki. Liście złożone z 7-11-15 siedzących listków, zwykle wąsko-jajowatych, brzegiem karbowano-pilkowanych z ząbkami zagiętymi ku blaszce listka. Owoce to spłaszczone orzeszki (2,5-5 cm), które często pozostają na gałęziach do wiosny. Ma elastyczne drewno wykorzystywane na okleiny mebli, trzonki do narzędzi, parkiety, sprzęt sportowy.

Rośnie na glebach żyznych, zasobnych w wodę i wapń. Częsty w lasach lęgowych, w grądach i żyznych buczynach. Występuje na całym niżu i w niższych położeniach górskich do 1000 m n.p.m.

7.    Jodła pospolita Abies alba Mili. (jodła biała)

Występuje w środkowej i południowej Europie (poza Piw. Iberyjskim i W. Brytyjskimi), zwykle w górach. Dorasta do 30-50-60 m wysokości. W starszym wieku ma na szczycie tzw. „bocianie gniazdo” z powodu zahamowania wzrostu wierzchołka. Igły ciemnozielone i błyszczące, z bruzdką i wąskimi, białymi paskami na spodzie; wierzchołki zaokrąglone lub nieznacznie wcięte, rozłożone płasko, grzebieniasto na dwie strony. Nie klują. Szyszki walcowate, stojące. Drewno jest miękkie i lupliwe. Wykorzystywane w budownictw ie i wyrobie instrumentów muzycznych. Kiedyś z pni tej jodły robiono maszty okrętowe.

To jedyny gatunek jodły rosnący w Polsce w stanie dzikim. Przez Polskę przechodzi też północna granica jej zasięgu. Przebiega ona na linii Mużaków - Żary -Trzebnica- Kalisz- Koluszki - Siedlce - Lublin - Zamość- Tomaszów. Tworzy drzewostany czyste (Puszcza Jodłowa w Górach Świętokrzyskich z zespołem jodlow'o-bukowym). Występuje w luku Karpat i Sudetów głównie w reglu dolnym. W Tatrach dochodzi do 1250-1300 m n.p.m. Jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym w zbiorowiskach dolnoreglow ych borów i lasów jodłowych, a także częstą domieszką w dolnoreglowych lasach bukowych. W pasie wyżyn i Pogórza Karpackiego tworzy drzew ostan jodłowego boru mieszanego.