3784503478

Palenie wyrobów tytoniowych w policyjnej izbie dziecka jest dopuszczalne tylko w palarniach i tylko przez pracowników. Dzieci umieszczone w policyjnej izbie dziecka nie mogą być świadkami palenia wyrobów tytoniowych.

W §1.1. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 czerwca 1998 r. w sprawie określenia zasad dopuszczalności używania wyrobów tytoniowych na terenie wojskowych obiektów zamkniętych⁴⁶ dopuszczone jest w jednostkach wojskowych palenie wyrobów tytoniowych tylko poza pomieszczeniami zamkniętymi, w miejscach wyznaczonych przez dowódców lub komendantów tych jednostek. §1.2. stanowi że miejsca, w których palenie wyrobów tytoniowych jest dozwolone wyznacza się w częściach budynku uniemożliwiających oddziaływanie dymu tytoniowego na osoby niepalące, w tym w odrębnych zamykanych pomieszczeniach lub na zewnątrz. §1.1. wskazuje tylko na teren poza pomieszczeniami zamkniętymi jako na miejsce odpowiednie dla wyznaczenia strefy, w której można palić tytoń, a §1.2. zezwala na wyznaczenie takich stref w pomieszczeniu. Za dopuszczalną można uznać interpretację określenia „pomieszczenie zamknięte" jako pomieszczenie bez odpowiedniej wentylacji, a niejako każdy pokój czy budynek.

Miejsca, w których można dopuścić palenie tytoniu, nie mogą być wyznaczone w szczególności w izbach żołnierskich, w salach wykładowych i innych pomieszczeniach dydaktycznych, w świetlicach i obiektach sportowych, w salach chorych, w gabinetach lekarskich oraz w ich bezpośrednim pobliżu.

Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 maja 2000 r. w sprawie określenia zasad dopuszczalności wyrobów tytoniowych na terenie obiektów podległych Ministrowi Obrony Narodowej⁴⁷ stanowi, że w pomieszczeniach zajmowanych przez komórki organizacyjne Ministerstwa Obrony Narodowej i jednostki organizacyjne podporządkowane Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych dopuszcza się palenie tytoniu tylko w miejscach wyznaczonych przez dyrektorów, dowódców lub komendantów tych komórek i jednostek. Miejsca te wyznacza się w części budynku uniemożliwiającej oddziaływanie dymu tytoniowego na osoby niepalące, w odrębnych zamykanych pomieszczeniach oraz oznacza się je w sposób widoczny. Miejsca te nie mogą być wyznaczone w izbach żołnierskich, salach wykładowych i innych pomieszczeniach dydaktycznych, świetlicach oraz obiektach sportowych. Palenie tytoniu przez żołnierzy odbywających karę aresztu w wojskowych aresztach dyscyplinarnych i izbach zatrzymań jest dopuszczalne w czasie i miejscu ustalonym w porządku dnia.

Instytucja strefy ochronnej a także obszar ograniczonego użytkowania są formami ochrony środowiska⁴⁸. Ich podstawowym celem jest eliminowanie ujemnych wpływów oddziałujących na poszczególne elementy środowiska. W prawodawstwie polskim oraz w doktrynie instytucja stref ochronnych przeszła długą ewolucję. Pojęcie strefy ochronnej czerpie swój rodowód z instytucji tzw. obszaru specjalnego (ochronnego), który charakteryzuje się specyficzną regulacją ustanowioną na określonym obszarze dla realizacji podstawowych zadań państwa⁴⁹. Specyfiką instytucji strefy ochronnej jest to, że zakres podmiotowy i przedmiotowy obejmuje dwa podzakresy: podzakres dotyczący ograniczeń

⁴⁶    Dz.U. Nr 84, poz. 537.

⁴⁷    Dz.U. Nr 44, poz. 512.

⁴⁸    J. Stelmasiak: Instytucja strefy ochronnej jako prawny środek ochrony środowiska. Lublin 1986, str.7.

⁴⁹    Koncepcja przyrodniczego obszaru ochronnego w Polsce wykształciła się w prawodawstwie okresu międzywojennego (m.in. J. Pawlikowski, Prawo ochrony przyrody, Kraków 1927, A. Wasilewski: Obszar górniczy. Zagadnienia prawne, Warszawa 1969) (za:) J. Stelmasiak: Instytucja strefy ochronnej jako prawny środek ochrony środowiska. Lublin 1986, str. 18 i 133.

16