norm minimalnych, które nie determinują wyboru konkretnego typu inteligentnego opomiarowania. Kwestię zaproponowania rozwiązania prawnego w tym zakresie pozostawiono w gestii ustawodawcy krajowego, pozostawiając jednak, zgodnie z duchem dyrektywy, odbiorcy ostateczną decyzję w sprawie instalacji urządzenia pomiarowego o oczekiwanej przez niego funkcjonalności.
Regulacją dotyczącą odnawialnych źródeł energii jest Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE. Określa obowiązkowe krajowe cele ogólne w odniesieniu do całkowitego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto i w odniesieniu do udziału energii ze źródeł odnawialnych w transporcie. Ustanawia zasady dotyczące statystycznych przekazów między państwami członkowskimi, wspólnych projektów między państwami członkowskimi i państwami trzecimi, gwarancji pochodzenia, procedur administracyjnych, informacji i szkoleń oraz dostępu energii ze źródeł odnawialnych do sieci elektroenergetycznej. Określa również kryteria zrównoważonego rozwoju dla biopaliw i biopłynów.
W dyrektywie tej określono elementy wchodzące w skład tzw. pakietu środków koniecznych do redukcji emisji gazów cieplarnianych. Są nimi: kontrola zużycia energii, zwiększenie zużycia energii z OZE, oszczędność energii, zwiększona efektywność energetyczna. Zagadnienia te mają także bardzo istotne znaczenie dla zwiększania bezpieczeństwa dostaw energii oraz wspierania rozwoju technologicznego i innowacji. Z punktu widzenia inteligentnego opomiarowania na rozwój OZE mają wpływ dwa poniżej zawarte zagadnienia.
—Bezpieczeństwo dostaw energii, gdzie źródłem są czynniki zależne od warunków pogodowych (wiatr, słońce). Konieczne będzie dokładne monitorowanie zużycia i możliwość skorzystania z systemów klasy DSR.
—W przypadku gwałtownego rozwoju mikrogeneracji (która w przeważającej mierze klasyfikuje się do OZE), liczniki będą musiały posiadać możliwość pomiaru energii elektrycznej w dwóch kierunkach albo posiadać możliwość pomiaru zarówno energii odebranej z sieci, jak i wyprodukowanej (niekoniecznie dostarczonej do sieci) w celu uzyskania certyfikatu.
Dyrektywa 2005/89/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 stycznia 2006 r., dotyczy środków gwarantujących bezpieczeństwo dostaw energii i inwestycje w infrastrukturę. W celu zbilansowania podaży i popytu na energię, niniejsza dyrektywa wymienia w art. 5, jako jedną z czynności, którą mogą podjąć kraje wspólnoty, promowanie zaawansowanych systemów pomiarowych, nawet z wykorzystaniem pomocy państwa. Inteligentne opomiarowanie w omawianej regulacji postrzegane jest jako środek ograniczający popyt na energię elektryczną, a co za tym idzie, jako środek wpływający na zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego.
Regulacją nakładającą na państwa Unii Europejskiej obowiązek ustalania podatków na produkty energetyczne i energię elektryczną jest Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej. Artykuł 4 omawianej dyrektywy stanowi, że „poziomy opodatkowania, jakie państwa członkowskie stosują do produktów energetycznych i energii elektrycznej (...), nie mogą być niższe, niż minimalne poziomy opodatkowania przewidziane niniejszą dyrektywą". W rozumieniu dyrektywy „poziom opodatkowania" jest całkowitą kwotą opłat pobranych jako podatki pośrednie (z wyłączeniem podatku od wartości dodanej), wyliczoną bezpośrednio lub pośrednio na podstawie ilości
18