3826200351

praktyce nie określają adresu odbiorcy i informują o wydarzeniach aktualnych, interesujących możliwie największą liczbę odbiorców²⁹.

Walery Pisarek dzieli prasę na kilka grup. Pierwszą z nich są gazety, które muszą bezwzględnie realizować kryterium aktualności. Ich zadaniem jest dostarczanie interesujących informacji do jak najszerszej publiczności³⁰. W znaczeniu potocznym termin „gazeta” pojawia się jako określenie dziennika, czyli pisma codziennego. W rozwoju gazet obserwuje się tendencję do ograniczania uniwersalności treści i tworzenia wydawnictw monotematycznych, skierowanych do konkretnego, specyficznego odbiorcy³¹.

Oddzielną grupę stanow ią czasopisma o treści ogólnej i mniej aktualnej (w wyniku zwiększenia amplitudy częstotliwości). Zawierają w sobie treści zróżnicowane pod względem tematu i kręgu odbiorców. Ich celem jest głównie komentowanie wiadomości, które zostały rozpowszechnione wcześniej³². W praktyce, ze względu na wielość upowszechnianych informacji oraz specyficzne potrzeby czytelników, czasopisma dzielą się na dalsze podgrupy ze względu na³³:

a)    dominującą funkcję społeczną (np. informacyjne, informacyjno-publicystyczne,

edukacyjno-hobbisty czne...)

b)    krąg odbiorców (uniwersalne, dla dzieci, młodzieży, kobiet...)

c)    tematy kę (ogólna, polityczna, kulturalna, zawodowa, sportowa)

Wśród czasopism o treści ogólnej, szczególną pozycję zajmują magazyny, czyli kolorowe, ilustrowane wydawnictwa o zróżnicowanej i atrakcyjnej zawartości.

Inną kategorię czasopism stanowią te o treści specjalnej. Cechują się przede wszystkim dużą amplitudą periodyczności, a co za tym idzie - małą aktualnością i uniwersalnością treści. Są zindywidualizowane pod względem tematyki i skierowane do ściśle określonego kręgu odbiorców. Do tej grupy zalicza się głównie czasopisma naukowe, popularnonaukowe, fachowe, urzędowe oraz oficjalne³⁴.

²⁹    Słownik terminologii medialnej, s. 154.

³⁰    Op.cit. s. 154.

³¹    Op.cit. s. 67

³²    Op.cit. s. 154.

³³    Op.cit. s. 26

³⁴    Słownik terminologii medialnej, s. 26.