4087490271

20

4. WPROWADZENIE

klasy funkcji celu

/max — max fi (Ci), l^i^n Tl	(4.1)
£/j = £/i(Ci)> 2=1	(4.2)

nazywane także kryteriami regularnymi oraz dwie rozszerzone klasy

ftmax = rnax max{gj(<Sj),/_i{Cj)},    (4.3)

£/* = !>($)+ /<&))>    (4-4)

i=1

nazywane również kryteriami nieregularnymi. Wszystkie kryteria należy minimalizować. Ich znaczenie praktyczne skomentujemy poniżej.

W przypadku, jeżeli fi{t) = t, wtedy z wyrażenia (4.1) otrzymujemy funkcję celu reprezentującą jedno z najczęściej używanych w praktyce kryteriów, to znaczy termin zakończenia wykonania wszystkich zadań

Cmax — max C{.    (4.5)

Odpowiednio z wyrażenia (4.2) otrzymujemy funkcję celu związaną z sumą terminów zakończenia zadań

J2^ci = J2^ci-    (⁴-⁶)

»=i

Bardziej znaną miarą pochodzącą od (4.6) jest średni termin zakończenia wszystkich zadań

Różną pilność zadań można uwzględnić na przykład poprzez przypisanie im wag Wi > 0 w funkcji kosztu fi(t) = Wit, co prowadzi do otrzymania z wyrażenia (4.2) funkcji celu związanej z ważoną sumą terminów zakończenia zadań

n

Y mCi = Y ^Wi^Ci    (⁴-⁸)

i=l

lub analogicznej wartości średniej z miary (4.8). Afiniczne (liniowe) funkcje kosztu są wygodne również przy formułowaniu kryteriów ekonomicznych, posiadających oczywisty sens praktyczny.