5341838718

Dysproporcje w rozwoju regionalnym

1.    Rozwój gospodarczy jest przestrzennie nierównomierny; przebiega w sposób niezrównoważony przestrzennie

dysproporcje rozwojowe - to zróżnicowania poziomu rozwoju poszczególnych obszarów kraju wskutek różnego tempa ich rozwoju gospodarczego, zróżnicowanego wyposażenia w zasoby czynników rozwoju zwłaszcza jakościowych i różnych zdolności dostosowawczych do zmieniających się warunków otoczenia,

2.    Przestrzenne zróżnicowanie rozwoju ma wiele źródeł (ekonomicznych, politycznych i kulturowych), których podłoże jest w większości historyczne (m.in. w XIX w. silna koncentracja przestizenna przemysłu w tworzących się ośrodkach przemysłowych; szybki rozwój miast w wyniku nasilenia się imigracji ludności wiejskiej).

3.    Zróżnicowanie regionalne rozwoju pogłębia się wraz z upływem czasu - jest to spowodowane kumulowaniem się i wzajemnym oddziaływaniem przyczyn ekonomicznych, politycznych i kulturowych; w ten sposób obszary bogate rozwijają się coraz szybciej, natomiast biedne pogrążają się w stagnacji.

4.    Polaryzacja rozwoju wywołana jest kumulowaniem się (koncentracją) działalności gospodarczej i społecznej w silnych ośrodkach gospodarczych - tzw. biegunach wzrostu (zazwyczaj dużych i nowoczesnych ośrodkach miejskich) i jej zanikaniem (rozrzedzaniem się) na peryferiach, tj. obszarach oddalonych od centrów rozwoju.

5.    Istnieje wiele teorii rozwoju regionalnego, które tłumaczą przyczyny nierównomierności i zróżnicowania rozwoju w perspektywie przestrzeni, czasu i między podmiotami.

6.    Źródła dysproporcji regionalnych wynikają z przestrzennego zróżnicowania: warunków naturalnych

dostępności komunikacyjnej

rozmieszczenia dużych ośrodków osadniczych (aglomeracji)

korzyści aglomeracji, związanych ze wzrostem skali produkcji, bliską lokalizacją przedsiębiorstw tej samej gałęzi,

koncentracją zakładów różnych branż oraz usług;

dostępu do kapitału inwestycyjnego

wyposażenia w infrastrukturę instytucjonalną

poziomu przedsiębiorczości

zdolności adaptacji (absorpcji) innowacji

dostępu do wiedzy i rozwoju technologicznego.

7.    Cechy regionów peryferyjnych:

wysokie koszty transportu i podróży, będące rezultatem oddalenia od głównych skupisk ludności i głównych obszarów aktywności ekonomicznej oraz niskiej jakości infrastruktury technicznej,

-    brak korzyści związanych z funkcjonowaniem aglomeracji, m.in. zewnętrznych korzyści skali oraz jakościowych czynników rozwoju.

wysokie koszty zaopatrzenia w usługi, niewielki wpływ na decyzje władz rządowych,

-    słabo rozwinięty sektor B+R,

niski poziom innowacyjności i przedsiębiorczości.

-    mała gęstość zaludnienia,