6897704174

ZBAWIENIE PRZEZ SZCZĘŚCIE 861

2. W jaki sposób Chrystus może być nadzieją świata? Wedle świa-twa tradycji chrześcijańskiej, Chrystus jest naszą nadzieją, ponieważ swym życiem pokonał moce śmierci.⁴⁴ To zaś otworzyło ludziom nową przyszłość. Mocą Jezusa możemy jedni dla drugich być tym, czym On stał się dla nas.

2. 1. Troska Jezusa o szczęście człowieka. W świetle Krzyża widzimy jasno, że nie tylko śmierć Jezusa ma znaczenie zbawcze, lecz całe Jego życie. Nieomylnie posłuszny swemu Bogu Jezus bez reszty był po stronie ludzi, stanął przy uginających się pod ciężarem egoizmu, ięku i samotności. Był posłusznym Bogu świadkiem Bożej dobroci i życzliwości Boga wobec ludzi — świadkiem przeciwstawiającym się szatańskim tendencjom ludzi z ich aż nadto ludzkim Bogiem i nieludzkim prawem. To posłuszeństwo Bogu przywiodło na Jezusa cierpienie i śmierć.⁴⁵ Nie możemy tu omawiać wszystkich sensów śmierci Jezusa. Ten jednak sens wydaje nam się dziś szczególnie godny podkreślenia — na Krzyżu wypełnia się i wypowiada bez reszty absolutne TAK Boga wobec ludzkości, widoczne jest w postępowaniu Jezusa i w Jego przypowieściach. Interpretacja ta doszukuje się znaku zbawienia nie w samej śmierci jako takiej, lecz w jej ukierunkowaniu, w „po co” tego faktu. W tym właśnie dostrzega perspektywę zbawienia, życia i szczęścia. Nie jesteśmy też w stanie referować tu tego, co o postępowaniu Jezusa można powiedzieć od strony historycznej. Jednak podjęcie nowych badań i refleksji nad tą kwestią staje się coraz pilniejszą sprawą, jako przyczynek do wyzwolenia chrześcijaństwa od fałszywych idealistycznych interpretacji. Nie chodzi tu o powrót do słusznie zarzuconych historycznych rekonstrukcji. Nie mam też na myśli poddawania się modzie nawiązującej do ruchów przebudzeniowych (w stylu „ruchu Jezusa”). Wychodzimy raczej z przekonania, że posłannictwo chrześcijańskie nie może być o-derwane od Jezusa po ludzku żyjącego między ludźmi i występującego w obronie ludzkiego szczęścia. Ewangelia z właściwym sobie gatunkiem literackim powstała, choć istniała już przecież wtedy chrystologia. W chrześcijańskiej tradycji relacji o życiu Jezusa jasno ukazuje się co to znaczy, że Jezus Chrystus jest człowiekiem dla innych.⁴⁶

“ Por. W. Schrage, Das Verstltndnls des Todes Jesu Christ! ais Grund des Heils, Berlin 1967, 45—86.

“ J. M. Robinson, Kerygma und historłscher Jesus, Zilrich-Stuttgart 1960, twierdzi, iż krzyż Jezusa byłby żle rozumiany, gdybyśmy „czasowemu dystansowi pomiędzy nauczaniem a śmiercią Jezusa nadali sens fundamentalnego teologicznego rozróżnienia... Krzyż powinien być interpretowany Jako najwyższa aktualizacja posłannictwa Jezusa” (s. 109).

“ O różnych podejściach do problemu Jezusa informuje G. Schtlrmann Das Gehelmnts Jesu, Versuche zur Jesusfrage, Leipzig 1972.