6897704183

ROZMOWY O KONFERENCJI „ZBAWIENIA DZISIAJ" 869

nie katolicki, a z racji bogactwa problemów, jakie nasuwał. Chodzi o decyzję Białych Ojców pracujących w Mozambiku, którzy wycofali się stamtąd uważając, że ze względu na bliskie powiązania Kościoła Katolickiego w Portugalii z rządem tego kraju ich dalsza działalność w Mozambiku nie może być znakiem zbawienia. Wydarzenie to było analizowane jako dowód, iż w pewnych sytuacjach świadectwem misyjnym może być właśnie odejście, opuszczenie pewnego pola... Starano się ustalić, jakie kryteria usprawiedliwiają tak skrajną decyzję, postawiono pytanie, czy misjonarze innych wyznań nie powinni pójść śladem Białych Ojców. Ich przykład wzbudził wielkie zainteresowanie i naprawdę głęboki szacunek. Wydarzenie to miało charakter poniekąd symboliczny — szeroka działalność misyjna chrześcijan europejskich rozpoczęła się właśnie od pierwszych prób katolików iberyjskich... Konferencja w Bangkoku uznała, że era tego typu misji wychodzących z europejskiej metropolii ku krajom od niej zależnym jest skończona — zaczyna się nowa era współpracy chrześcijan wszystkich kontynentów w zakresie misji.

GERHARD LINN: Tu także wspomnieć należy o innym analizowanym przykładzie, mianowicie o dawnej Misji Paryskiej prowadzonej przez protestantów francuskich. Misja ta przekształciła się w instytucję pod nazwę Akcja Apostolska. Akcji tej przewodniczą zwierzchnicy wszystkich uczestniczących Kościołów Francji, Włoch Madagaskaru, Kamerunu i Wysp Oceanu Spokojnego. Ta Rada ustala gdzie i jakie potrzebne są prace o charakterze misyjnym i jakie przedsięwzięcia mają priorytet. Wspólnie także dysponuje się funduszami na te akcje. Pracownicy misyjni także rekrutują się ze wszystkich krajów uczestniczących.

ZNAK: Było to zapewne łatwiejsze do przeprowadzenia, ponieważ Kościoły Reformowane Francji nigdy nie miały ściślejszych powiązań z kolonialną władzą państwową.

ELISABETH ADLER: Na konferencji w Bangkoku wyraźnie wystąpiło dążenie do internacjonalizacji misji, nawet na terenach gdzie, jak np. w Afryce Północnej, Kościoły lokalne są bardzo słabe. Zarysował się nawet postulat tzw. „moratorium”, tzn. ustalenia iż po pewnym okresie czasu Kościoły powstające w drodze misji powinny się usamodzielnić. Mają znaleźć własną tożsamość i dojrzałość duchową, pozwalającą we własnym środowisku świadczyć na własny sposób, nie będąc tylko odbiciem tego, co przeżywał lub przeżywa Kościół, z którego wyszła pierwotna misja. W tradycyjnie nastawionych misjonarzach postulat ten budzi obawy i zastrzeżenia, widzi się w nim przejaw swego rodzaju zarozumialstwa, chęci wywyższania