- funkcjonuje jako lokalny system innowacyjny, wspomagający konkurencyjność specyficznego subregionu i współtworzący regionalny system innowacyjny.
Park technologiczny można określić jako system innowacyjny, funkcjonujący na ograniczonym obszarze, jako „klaster" przedsiębiorstw opartych na wiedzy, instytucji naukowo-badawczych, uniwersytetów, instytucji wsparcia transferu technologii i infrastruktury usługowej, zdolny do:
- prowadzenia badań podstawowych i stosowanych;
- opracowania nowych technologii i produktów;
- eksploatowania wyników badań i transferu technologii;
- upowszechniania innowacji poprzez sieci;
- tworzenia nowych przedsiębiorstw wysokiej techniki.
Wykorzystanie (czy też szerzej - eksploatacja) wyników badań naukowych i przekształcanie ich w innowacje czyli nowe produkty, procesy technologiczne, sposoby wytwarzania i zarządzania, pozostaje jednym z podstawowych obszarów polityki innowacyjnej, tak na poziomie regionalnym i krajowym, jak i europejskim. Istotą sprawy jest wypracowanie najbardziej skutecznych i efektywnych mechanizmów transferu wiedzy i transferu technologii pomiędzy instytucjami naukowymi (strona podaży) a przedsiębiorstwami (strona popytu).
Transfer technologii to proces zasilania rynku technologiami, stanowiący szczególny przypadek procesu komunikowania się. Należy podkreślić interakcyjny charakter tego procesu, w którym występują rozmaite pętle sprzężeń zwrotnych pomiędzy nadawcami i odbiorcami wiedzy oraz nowych rozwiązań technologicznych i organizacyjnych.
Schemat 1.1 Park technologiczny jako terytorialny system innowacyjny
Źródło: Area, Science Park - Trieste (I).
19