KONCEPCJA PSYCHODYNAMICZNA CZŁOWIEKA WG. JÓZEFA KOZIELECKIEGO
Koncepcja psychodynamiczna zakłada, że człowiek jest stworzeniem niedoskonałym, miernym aktorem kierującym swoim losem, którego działanie jest ukierunkowane przez wewnętrzne siły motywacyjne a między którymi zachodzą często nieświadome konflikty.
Portrety psychodynamiczne tworzy się w klinikach psychiatrycznych, neurologicznych albo w gabinetach psychoterapeutów, w których wszelkie obserwacje pacjentów prowadzone są w sposób spontaniczny. Pierwsi twórcy portretów psychodynamicznych, do których zalicza się Fromma czy Maya badania swoje prowadzili przy pomocy prostych obserwacji, bez stabilnej podstawy metodologicznej.
Główne cele tej psychologii to poznanie motywacji ludzi, struktury ich charakteru, która pozwala przewidzieć niespodziewane zmiany w myśleniu i działaniu.
PSYCHOANALIZA to jedna z bardziej znanych wersji portretu psychodynamicznego, Stworzona przez Freuda na początku XXw. Od tamtej pory bardzo zmodyfikowana (jego następcy jak Horney, Sullivan czy Fromm sformowali zasady psychoanalizy społecznej lub kulturowej, zwanej tez neopsychoanaiizą). Z ortodoksyjnej psychoanalizy Freuda zostało tylko odkrycie nieświadomej motywacja, idea mechanizmów obronnych, udowodnienie ze pierwsze lata życia maja decydujący wpływ na kształtowanie się osobowości.
Według tej koncepcji działanie człowieka jest stymulowane i ukierunkowane przez wewnętrzne siły zwane popędami lub potrzebami uwarunkowanymi przez naturę a kształtowanymi w trakcie procesu uspołecznienia.
POPĘDY-rodzaje potrzeb, dzielą się na popędy pierwotne (pokarm, popęd