4672949051

Pani Małgorzata znana była z tego. że zawsze bez ogródek dzieliła się swoim zdaniem na dany temat. Postanowiła zrobić to i tym razem, mimo że wciąż była mocno podekscytowana tym, co przed chwilą usłyszała.

- Wiesz. Marylo, muszę ci otwarcie powiedzieć, że to. co robicie, to istne szaleństwo i wielkie ryzyko. Czy wy wiecie, na co się decydujecie?! Bierzecie do domu jakieś obce dziecko, osobę, o której nic nic wiecie, której charakteru w ogóle nic znacie, nic wiadomo, kim byli rodzice dziecka ani też co z niego wyrośnie. Nic dalej, jak w zeszłym tygodniu czytałam w gazecie, że jakieś małżeństwo, niedaleko stąd. przygarnęło do siebie chłopca z sierocińca, a ten potwór puścił ich dom z dymem! Zrobił to umyślnie, a oni omal nic spłonęli żywcem. Słyszałam też o innym przypadku, gdzie taka przygarnięta sierota zjadała opiekunom na surowo wszystkie jajka i nic mogli jej od tego odzwyczaić. Gdybyś tylko zapytała mnie o zdanie - czego nic zrobiłaś. Marylo - ja odradzałabym ci z całą stanowczością postępowanie w ten sposób. Absolutnie! Nic!

Wydawało się, że ta spóźniona przestroga w ogóle nic przeraziła ani nic zmartwiła Maryli. Spokojnie szydełkowała dalej.

- Nic zaprzeczam. Masz trochę racji w tym. co mówisz, Małgorzato. Ja sama dość długo zastanawiałam się nad tym. Mateusz jednak tego chciał. Widziałam, jak bardzo mu na tym zależy, dlatego się zgodziłam. Mateusz tak rzadko się przy czymś upiera, że jak już to robi. wiele to dla niego znaczy. Stwierdziłam więc, że nic mogę mu tego odmówić. Jeśli chodzi zaś o ryzyko. to w wielu sprawach trudno jest przewidzieć konsekwencje naszych działań. Nawet jeśli ma się własne dzieci, także nic można mieć pewności co do tego. jakimi osobami będą w przyszłości. Nic wszyscy przecież wyrastają na wspaniałych ludzi. A Nowa Szkocja to prawic część naszej wyspy! Owszem.gdybyśmy wzięli do siebie chłopca z Anglii łub ze Stanów Zjednoczonych - to byłoby ryzykowne. A tak? To dziecko z naszego kraju, nie może przecież być tak od nas różne.

-    No cóż! Mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku - stwierdziła pani Małgorzata, jednak w tonie jej głosu słychać było coś zupełnie innego. - Tylko nic mów później, że cię nic przestrzegałam, kiedy chłopak podpali wam dom lub wrzuci do studni trutkę na szczury. Przypominam sobie podobny przypadek w Nowym Brunszwiku. gdzie cała rodzina umarła w straszliwych mękach... Tylko że wtedy chodziło o dziewczynkę.

-    Widzisz, a my nic bierzemy dziewczynki - odparła krótko Maryla, tak jakby zatruwanie studni było kobiecą specjalnością i nic dotyczyło chłopców. - Nigdy by mi nawet do głowy nic przyszło, żeby brać do domu dziewczynkę. Dziwię się pani Spencer, że to robi. Jednak to taka osoba, która wzięłaby pod swoje skrzydła cały sierociniec, gdyby tylko mogła.

Pani Małgorzata chętnie poczekałaby, aż Mateusz wróci, ale z racji tego, że byłby on w domu dopiero za dwie godziny, postanowiła iść dalej i odwiedzić Bellów. Chciała im przekazać nowinę. Już wyobrażała sobie, jak wszystkich zaskoczy takimi wieściami, a pani Małgorzata bardzo lubiła zaskakiwać. Pożegnała się więc, sprawiając tym radość Maryli, która po rozmowie z gościem sama już zaczęła wątpić w słuszność swej decyzji i ponownie rozważała wszystkie za i przeciw.

-    Coś takiego! - westchnęła pani Małgorzata, gdy znalazła się ponownie na drodze. - Czy ja się nic przesłyszałam? Żal mi tego chłopca, naprawdę.

Przecież ani Mateusz, ani Maryla nic nic wiedzą