5020057545

BARTNICTWO 2001

Częściowo ziemie, które przeszły pod panowanie rosyjskie przez pewien czas zostawały pod zarządem pruskim i austriackim.

KSIĘSTWO WARSZAWSKIE - państwo utworzone przez Napoleona I na mocy traktatu w Tyliy w 1807 roku, głównie z ziem II i III zaboru pruskiego (bez Gdańska), w 1809 roku powiększone zostało o część ziem zaboru austriackiego.

Formalnie niepodległe, połączone unią personalną z Saksonią - osobą króla i księcia warszawskiego Fryderyka Augusta 1. W rzeczywistości było podporządkowane interesom Francji. Ustrój Księstwa Warszawskiego określała konstytucja z 1807 roku podpisana przez Napoleona w Dreźnie, wzorowana na konstytucji francuskiej z 1800 roku. Wprowadzała ustrój scentralizowany z dziedzicznym monarcha mającym pełnię władzy wykonawczej, prawo inicjatywy ustawodawczej oraz wpływ na wymiar sprawiedliwości i obsadę najważniejszych stanowisk w administracji. Władzę wykonawczą sprawował monarcha pyry pomocy rządu złożonego z 6 ministerstw. Kompetencje sejmu zostały ograniczone._

Po utworzeniu Księstwa Warszawskiego przywrócono zaanektowanym dobrom królewskim i skarbowym charakter dóbr narodowych. Lesistość wynosiła około 27%; lasy stanowiły około 4,1 min ha. Drzewostany były bardzo wyniszczone poprzez często występujące potrzeby wojenne.

Dobra i lasy narodowe podlegały najpierw wydziałowi, później od 1807 roku MINISTERSTWU SPRAW WEWNĘTRZNYCH. Początkowo oddzielny był zarząd dla dóbr i lasów koronnych (byłe dobra stołowe) oraz dla dóbr i lasów narodowych (byłe królewszczyzny). W 1810 roku oba zarządy połączono tworząc DYREKCJĘ GENERALNĄ DÓBR I LASÓW NARODOWYCH z DYREKTOREM GENERALNYM bezpośrednio podporządkowanym MINISTROWI SPRAW WEWNĘTRZNYCH. Następnie dobra i lasy narodowe wyłączono spod administracji ministerstwa. Spraw wewnętrznych i przekazano pod zarząd MINISTERSTWA PRZYCHODÓW I SKARBU. DYREKCJA GENERALNA została przeniesiona do rangi wydziału tego resortu. Władzami pośrednimi były IZBY SKARBOWE.

Rząd nie zmierzał do wprowadzenia natychmiastowych zmian w obowiązującym ustawodawstwie leśnym. Wskazuje na to instrukcja dla nadleśniczych z 29. X. 1807 roku. Poza ustawami pruskimi zachowano dawna polska ustawę z 1789 roku. Posiadały również moc obowiązującą postanowienia uniwersału z 1778 roku, które zalecały wycinanie drzew na opał i handel w wydzielonych częściach lasu, a nie w sposób plądrowniczy po całym lesie. Następnie wychodzą rozporządzenia z 15. XI. 1808 roku i z 15. II. 1811 roku nakazujące prefektom oraz nadleśniczym dóbr

Strona 1 z 4