5020057647

P. Davis „Czas Einsteina”

(Agata Kozłowska; 135-142)

Nasze pojęcie o czasie jest w dużym stopniu wynikiem uwarunkowań kulturowych. Czas Newtona: w większości starych kultur pojęcie rachuby czasu pojawiało się zaledwie w paru kontekstach — w muzyce, cyklicznej zmianie pór roku, ruchu ciał niebieskich i cyklu menstruacyjnym. Wszystkie te sfery miały głębokie mistyczne i okultystyczne cechy. Dla fil. czas był ruchem. Koncepcja czasu jako niezależnie istniejącej rzeczy, wielkości samodzielnej, pojawiła się dopiero w okresie średniowiecza. Galileusz uczynił czas podstawową wielkością mierzalną w rządzonym prawami kosmosie, odkrył podstawowe prawo ruchu wahadła - okres nie zależy od amplitudy wychyleni a. Prace Newtona — jego definicja „absolutnego, prawdziwego i matematycznego czasu, który sam przez się i z własnej swej natury płynie równomiernie bez odniesienia do czegokolwiek zewnętrznego". Gała materialne poruszają się w przestrzeni po przewidywalnych torach, podlegając siłom wywołującym przyspieszenie zgodnie ze ścisłymi matematycznymi prawami. N. był w stanie obliczyć ruch Księżyca i planet, a także tory pocisków i innych ciał. Sukces praw mechaniki Newtona. Narodziła się koncepcja kosmosu jako gigantycznego mechanizmu zegarowego, przewidywalnego w każdym szczególe. Uniwersalny, absolutny i całkowicie niezawodny czas. Wyrażał on zasadę przyczynowości i racjonalną naturę kosmosu. Z takiego rozumienia czasu narodził się obraz Boga jako Zegarmistrza. Pierre de Laplace - jeśli wszystkie ruchy są w pełni zdeterminowane matematycznie, to znajomość obecnego stanu Wszechświata w zupełności wystarcza do przewidzenia jego stanu w dowolnym momencie przyszłości oraz przeszłości. Czas staje się właściwie zbędny, skoro cała przyszłość zdefiniowana jest w teraźniejszości w tym czasie, że teraźniejszość zawiera informacje potrzebne do określenia przyszłości. Newton zaprezentował sztywny determinizm, Wszechświat pełen bezwładnych cząstek i sił, rządzonych przez precyzyjne zasady mechaniki. Czas newtonowski jest bardzo matematyczny w swojej naturze. N. opracował „teorię fluksjonów" - gałąź matem lepiej znaną jako rachunek różniczkowy. Po N. upływ czasu stał się czymś więcej niż tylko strumieniem naszej świadomości; czas zaczął odgrywać podstawową rolę w naszym opisie świata fizycznego i stał się wielkością, którą można analizować z nieograniczoną dokładnością. A. Einstein: wg N. istnieje tylko jeden wszechobejmujący czas uniwersalny - taki czas po prostu jest. Płynie w jednostajnym tempie i nic nie wywiera na niego wpływu. Wrażenie zmiany tempa to błąd w percepcji. Jedną z konsekwencji koncepcji N. jest absolutny i uniwersalny podział na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Konsekwencje przedstawiania czasu jako ciągu momentów teraźniejszości są