5020058094

Problemy nauki o przedsiębiorczości

To jaka forma przedsiębiorczości jest eksponowana ma wpływ na określenie zadań z nią związanych. Przedsiębiorczość jest zjawiskiem zarówno indywidualnym jak i społecznym. Istotę przedsiębiorczości indywidualnej wyraża następujący wzór:

PI = f(M + C + D + W)

f - funkcja

M - motywacja do zachowania przedsiębiorczego C - cechy osobowości sprzyjające przedsiębiorczości D - działanie przedsiębiorcze wymagające określonych umiejętności W -wiedza interdyscyplinarna ułatwiające działanie przedsiębiorcze Istotę przedsiębiorczości społecznej wyraża następujący wzór:

PS = f(N + W + S + E+P)

N - nastawienie społeczne do przedsiębiorczości W - wzory osobowe S - polityka społeczna E - podstawy mikro i makroekonomii P - przepisy prawa

Według P. Drukera przedsiębiorczość jest cechą, sposobem zachowania się przedsiębiorcy pod którą rozumie się gotowość i zdolność do podejmowania i rozwiązywania w sposób twórczy i nowatorski nowych problemów; umiejętność przystosowania się do zmieniających się warunków. W powszechnym zaś znaczeniu przedsiębiorczość pojmowana jest jako cecha osobowości, zdolność do przejawiania inicjatywy, a także zaradności i umiejętności podejmowania wszechstronnych działań związanych z przystosowaniem się do reguł i wymogów gospodarki rynkowej.

Przedsiębiorczość możemy również określić jako proces tworzenia nowych wartości przy niezbędnym wysiłku i koniecznym czasie uwzględniając ryzyko finansowe, psychologiczne i społeczne w oczekiwaniu na możliwości osiągnięcia zysków materialnych.