6827068626

Style kierowania.

Sposób oddziałowy wania kierownika na pracowników w celu pobudzenia ich do wykonywania zadań.

Inna definicja stylów kierowania mówi, że jest to utrwalony w czasie sposób postępowania wobec podwładnych. W pierwszym rzędzie zależy on od osoby samego kierownika, od cech jego charakteru, osobowości, temperamentu i nawyków, a w mniejzym stopniu zależy od jego wiedzy na ten temat. Istnieje wiele typologii stylów przywództwa, a wszystkie one czerpią z teorii X i Y autorstwa Douglasa McGregor’a.

Zaprezentował on dwie przeciwstawne koncepcje i dwa sposoby myślenia o pracownikach, które występowały jego zdaniem dosyć powszechnie wśród kierowników. Teoria X pokazuje pracowników w negatywnym świetle i odpowiadają jej modele naukowego zarządzania, z kolei teoria Y przedstawia pracowników jako osoby chętne do pracy. Według tej teorii ludzi możemy podzielić na x i y, i jak założył McGregor ludzi x są mało ambitni, unikają pracy i odpowiedzialności za nią, chcą mieć święty spokój i nie wykazują inicjatywy ani żadnych pomysłów na nowe rozwiązania w pracy. Z tego też względu wymagają ciągłej kontroli, motywowania, ścisłego nadzoru i przymusu do wykonania obowiązków. Z kolei ludzie y uważają, że praca to naturalna część życia, czują się odpowiedzialni za rezultaty swoich działań, mobilizują sie, są ambitni, kreatywni, chcą się doskonalić zawodowo i nie uchylają się od przyjęcia konsekwencji swoich działań i własnych decyzji. W praktyce okazuje się jednak, że nie ma czystych x i czystych y, a ludzie w zależności od sytuacji, czy sposobu traktowania przez innych prezentują postawy pośrednie między zachowaniami z teorii X a reakcjami z teorii Y. Od kompetencji kierowniczych i stylu kierowania zależą w dużej mierze efekty działań zespołu pracowniczego, chęć współpracy grupy oraz jakość komunikacji. Teoretycy organizacji i zarządzania skonstruowali wiele klasyfikacji stylów kierowania. Główny podział wyodrębnia potencjalny i rzeczywisty styl kierowania. Na potencjalny styl przywództwa składa się filozofia kierowania, a więc przekonania i poglądy kierownika co do tego jak skutecznie wypełniać swoje obowiązki kierownicze. Potencjalny a zatem hipotetyczny styl sprowadza się do pewnego idealnego wzorca, który chciałby wdrożyć kierownik. Natomiast rzeczywisty styl kierowania to faktyczny zespół praktyk, metod i narzędzi wpływu dostosowany do warunków i celów działania jakimi dysponuje kierownik oddziałując na podwładnych. O charakterze tylu kierowania decyduje wiele czynników, np. Stopień uczestnictwa grupy w podejmowaniu decyzji, klimat pracy, jakość stosunków między