czyli stały podział wewnątrzwersowy
- Pełni dużą rolę w budowie wersu, choć jej obecność nie jest warunkiem koniecznym do jego istnienia [wersu],
- Pojawia się przeważnie w dłuższych wersach stanowiąc ich dział wewnętrzny, ale żeby była zauważalna (i żeby w ogóle można było mówić o tym, że występuje), musi być zawsze w tym samym miejscu,
- Można ją znaleźć tylko w wierszach wykorzystujących zasadę powtarzalności identycznej liczby sylab czy zestrojów akcentowych,
- Średniówki nie ma w różnych rodzajach wiersza wolnego (chyba że spotykamy tam wersy typowe dla występowania średniówki, jak np. trzynastozgłoskowce 7+6)
- średniówka powinna być słabsza od klauzuli (intonacja),
- średniówka wzmacnia i podkreśla punkt kulminacyjny wersu,
- istnieje również zabieg zacierania średniówki, by zmodyfikować rytm wiersza (np. umiejscowienie jej w środku wyrazu -> średniówka zatarta)
- najczęściej stosowanym wzmocnieniem średniówki jest użycie inwersji (zwłaszcza w baroku i u klasycystów -> średniówka wzmocniona)
-występuje w wersach dłuższych niż ośraiozgłoskowce,
-klasyczna- przypada wewnątrz wersu, między wyrazami [ np. 10(5+5); 13(7+6)]
- zatarta - przypada wewnątrz wyrazu
- wzmocniona - przypada w miejscu działu składniowego (., ; ||).
Instancje nadawcze:
1. Autor
2. Podmiot liryczny/ Narrator
3. Bohater liryczny
NADAWCA - ten kto mówi;
ODBIORCA - ten do kogo się mówi;
BOHATER - ten o kim się mówi.
Bohater biorąc czynny udział w komunikacji może wejść w rolę nadawcy lub odbiorcy. Istnienie bohatera jest obojętne z punktu widzenia komunikacji. Sam tekst zaświadcza jedynie o istnieniu jego nadawcy (bo przecież on mówi, więc jest. To, że mówi o kimś, nie świadczy teoretyczme o tym, że ten ktoś istnieje, to samo odnosi się do odbiorcy. Jedynie realnie istniejącą osobą, która w tej chwili mówi, więc być musi jest nadawca tekstu). Wypowiedź nie określa liczby osób, które spełniają te role: liczba bohaterów może być nieograniczona,