CCF20090831146

CCF20090831146



268 Rozum

terminy skrajne występowały jako absolutnie rozdzielone, pojawia się jako termin średni, czyli to, co świadomości niezmiennej oznajmia, że jednostkowość zrezygnowała z siebie samej, a jednostkowości oznajmia, że byt niezmienny nie jest już dla niej przeciwstawnym członem skrajnym, lecz czymś z nią pojednanym. Ten człon średni jest jednością, która ma wiedzę bezpośrednią zarówno o jcdnostkowości, jak i o bycie niezmiennym, i odnosi oba wzajemnie do siebie, a jednocześnie jest świadomością ich jedności, którą oznajnjia świadomości i tym samym sobie samemu; jest pewnością tego, że jest wszechprawdą.

[i. Idealizm]

Dzięki temu, że samowiedza okazuje się teraz rozumem, jej dotychczasowy negatywny stosunek do innobytu przemienia się w stosunek pozytywny. Do-ne tychczas sprawą dla samowiedzy najważniejszą była jej samoistność i jej wolność, było dążenie do ocalenia i utrwalenia siebie kosztem świata czy kosztem swojej własnej rzeczywistości, zarówno bowiem jedno, jak i drugie •—■ i świat, i jej własna rzeczywistość — wydawały jej się negatywnością jej własnej istoty. Teraz jednak, kiedy samowiedza — jako rozum —■ zdobyła pewność siebie samej, odnosi się do nich ze spokojem i potrafi je ścierpieć, ponieważ jest pewna siebie samej jako czegoś realnego, albo inaczej mówiąc, jest pewna tego, że wszelka rzeczywistość nie jest ni-

absolutnej nie byt przedmiotowy (Boga), lecz swą własną istotę, istotę siebie Samej. Do pojednania świadomości jednostkowej z jej istotą nie jest już potrzebny pośrednik —jedność ta jest własną prawdą świadomości: samowiedza stała się rozumem.

czym innym, jak tylko nią samą. Jej myślenie jest samo bezpośrednio rzeczywistością: samowiedza w swym stosunku do rzeczywistości występuje jako idealizm1Ujmując siebie w ten sposób samowiedza ma takie uczucie, jak gdyby świat dopiero teraz dla niej zaistniał. Przedtem nie rozumiała świata; pożądała go i poddawała obróbce, wycofywała się ze świata do siebie samej i unicestwiała go dla siebie, jednocześnie unicestwiając siebie samą jako świadomość: jako świadomość tego, że świat jest czymś istotnym, oraz tego, że świat jest nicością. I dopiero wtedy, kiedy grób jej prawdy został utracony, kiedy unicestwianie własnej rzeczywistości zostało samo unicestwione, a jednost-kowość świadomości stała się dla niej sama w sobie absolutną istotą — samowiedza odkrywa świat jako swój nowy rzeczywisty świat, który staje się przedmiotem jej zainteresowania w swoim trwaniu, tak jak poprzednio interesował ją tylko w swoim przemijaniu 2. Jego trwale istnienie (Bestehen) jest bowiem dla samowiedzy jej własną prawdą i jej własną obecnością: jest ona pewna tego, że tym, czego może doświadczyć w tym święcie, jest tylko ona sama.

Rozum to pewność świadomości, że jest ona wszech-reałnością: w taki oto sposób idealizm wyraża pojęcie rozumu. Tak jak świadomość, kiedy występuje jako rozum, pewność tę posiada w sobie w sposgb bezpośredni, tak samo w sposób bezpośredni wyraża ją idealizm: Ja jestem Ja; a rozumiane jest to w' ten sposób, że Ja, które jest dla mnie przedmiotem, nie jest przedmiotem tak jak w samowiedzy w ogóle (tzn. nie jest tylko

1

Samowiedza ujmuje rzeczywistość jako myśl, rzeczywistość staje się idealnością, myślenie -— idealizmem.

2

*+ W sferze historycznej jest. to okres odrodzenia nauk.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
page0207 NAZWY MIEJSCOWE Nazwy osobowe występujące jako podstawy nazw rodowych to — podobnie jak w n
CCF20090831204 384 Rozum obserwujący podstawie tej strony zewnętrznej tylko wnioskuje się o stronie
DSCN1981 */ i t I f jako i* stosunkowo licznie występują już z popielnicami typu A. Pojawiają się wi
ma ono tików; natomiast niezwracanie uwagi, kiedy tiki występują. Ważne jest, aby pojawienia się
Do najważniejszych zanieczyszczeń występujących w wodach powierzchniowych, które pojawiają się zrzut
P1190800 Łuszczyca wysiewna Występuje u dzieci i młodzieży Najczęściej pojawia się po
CCF20081104000 468 Wersyfikacja z kolei występować jako wersy. Budowa ta wynika z intonacyjnego typ
CCF20090831091 158 Świadomość jawia się jako termin średni (die Mitie), stale się rozpada na te wła
CCF20090831148 272 Rozum wtedy, kiedy rozum z. tych przeciwstawnych sobie 17S pewności wyłania się
CCF20090831166 30$ Rozum ■ obserwujący łalnośćjako celu samego w sobie, czyli jako ■gatunku, a więc
CCF20090831167 310 Rozum obserwujący Toteż nasuwa się najpierw myśl o prawie jako wzajemnym stosunk
CCF20090831171 318    Rozum obserwujący momenty również w rzeczywistości jako ogólne
CCF20090831176 328    Rozum obserwujący ■_ właściwym1. Ciężar właściwy jako byt pro
CCF20090831178 332    Rozum obserwujący Kiedy mówimy o szeregu, w którym różnice nas

więcej podobnych podstron