6830719950

Metody planowania sieciowego

Metody planowania sieciowego (zwane w skrócie metodami sieciowymi) są stosowane w budownictwie do planowania oraz kontroli realizacji dużych przedsięwzięć budowlanych, gdzie istnieje konieczność precyzyjnej koordynacji działań. Metody te umożliwiają wykorzystanie komputera do wykonania harmonogramu realizacyjnego przebiegu robót, a także okresową aktualizację tego harmonogramu. Wspólną cechą wszystkich metod sieciowych jest konstrukcja szczególnego rodzaju grafu sieciowego, zwanego siecią zależności (lub modelem sieciowym), który jest podstawą obliczeń niezbędnych do uzyskania harmonogramu realizacji budowy. Najczęściej elementami sieci zależności są czynności, które oznaczają poszczególne roboty budowlane (ewentualnie powiązania czasowe lub organizacyjne), oraz zdarzenia, które oznaczają moment rozpoczęcia lub zakończenia poszczególnych robót (procesów) budowlanych. Elementy sieci zależności są połączone ze sobą w taki sposób, aby model sieciowy odpowiadał technologii i organizacji zaprojektowanej dla danego przedsięwzięcia. Obliczenia przeprowadzane przy użyciu sieci zależności są nazywane analizą. Analiza czasu oznacza obliczenia wykonane w funkcji czasu, tzn. z uwzględnieniem tylko czasu trwania poszczególnych czynności. Analizą środków nazywa się obliczenia z uwzględnieniem czasu trwania czynności oraz dostępności środków produkcji. Metoda CPM (Critical Path Method), zwana metodą drogi krytycznej, była pierwszą metodą planowania sieciowego i do dzisiaj jest nadal jedną z najbardziej popularnych. Powstała w latach 1956^A-1957 w Stanach Zjednoczonych. Jej zakres analizy jest ograniczony tylko do obliczeń w funkcji czasu. Metoda CPM bazuje na tzw. dwupunktowych modelach sieciowych. Każda czynność jest przedstawiona w postaci dwóch zdarzeń (początek i koniec) połączonych linią ze strzałką obrazującą wykonywanie czynności. Zdarzenia są przedstawione graficznie w postaci kółek. Zwroty strzałek wskazują kierunek przebiegu czynności w czasie. Można wyróżnić czynności rzeczywiste, mające czas trwania większy od zera i określające części składowe przedsięwzięcia, które pochłaniają pewne środki na ich realizację, oraz czynności pozorne określające tylko zależności występujące między zdarzeniami i czynnościami. Czas trwania tych ostatnich może być równy zeru (tzw. czynności zerowe) lub większy od zera. Czynności rzeczywiste oznacza się najczęściej linią ciągłą, a czynności pozorne - linią przerywaną. Długości linii określające poszczególne czynności sieci zależności są dowolne, ponieważ graficzne przedstawienie czynności nie jest