8597453060

Zęby Polska była Polską

początkowy fragment melodii

muz. Włodzimierz Korcz sł. Jan Pietrzak

/ 7.
rL b ht l i.		_i_i_k_k_		i —	h___ł_^_s_
r fT\ *_K_P\_ _K_1		A __K			■	N
^ ^ • b		^d * ^J • bi		J J	1 • i	^— •	4- i	* • .

Zgłę - bi dzie - jów, z kra - in mro - cznych,    z puszcz o - dwie-cznych, pól i

-9=-;- ^ -1 , ^ t						W-
rL b i / k Ił		i V_i		_ł	m •
rra ^___a_i\_m
~t> J «l • SJ	w		W	^—V-^L			^J J J

ste - pów nasz ro - do - wód, nasz po - czą - tek, hen, od Pia - sta, Kra - ka,

-

k-fc-J--r

K—k-

rL b i ł i

b , ii

^ u r

r

^ J- ^

7-

—i

Ti

f-

Le-cha. Dłu - gi    łań-cuch lu - dzkich i-stnień po-tą -czo-nych my-ślą pro-stą: że - by

	, «c-	^TT				H	1 i , r	livl	K—Ł
rL b Ir -	_€_J_		_/					t j n:
Tirs ^v \>_m	^ A ^
			^# J		F

Pol - ska, że - by Pol - ska, że - by Pol - ska by - ta Pol - ską, że - by

	I > J )F	-*-L-i—	|J | | | |	-----1
	-«-i-• —J -	^J J *	^J J J V	J 1

Pol - ska, że - by Pol - ska, że - by Pol - ska by - ła Pol - ską.

Z głębi dziejów, z krain mrocznych, z puszcz odwiecznych, pól i stepów nasz rodowód, nasz początek, hen, od Piasta, Kraka, Lecha.

Długi łańcuch ludzkich istnień połączonych myślą prostą: żeby Polska, żeby Polska, żeby Polska była Polską.

Wtedy, kiedy los nieznany rozsypywał nas po kątach, kiedy obce wiatry gnały obce orły na proporcach, przy ogniskach wybuchała niezmożona nuta swojska: żeby Polska, żeby Polska, żeby Polska była Połską.

Zrzucał uczeń portret cara, ksiądz Ściegienny wznosił modły, opatrywał wóz Drzymała, dumne wiersze pisał Norwid.

I kto szablę mógł utrzymać, ten formował legion wojska, żeby Polska, żeby Polska, żeby Polska była Polską.

Matki, żony, w mrocznych izbach wyszywały na sztandarach hasło:„Honor i Ojczyzna", i ruszała w pole wiara.

I ruszała wiara w pole od Chicago do Tobolska, żeby Polska, żeby Polska, żeby Polska była Polską!

© Wychowanie Muzyczne 2009.4