1002889387

nym przez A. Bera (1989) do stadialu leszczyńsko-pomorskiego. Czoło tego | a Ujście Czarnej Hańczy lądolodu posiadało liczne, rozległe loby. Maksymalny zasięg fazy pomor-    d° -*^ez- Wigry

skiej zlodowacenia wisły pokrył cały obszar obecnego Parku i sięgał na po-    ^^ot'^L' ^Krzysztofiak'

ludnie od Wigier aż do doliny Biebrzy. Recesja tego lądolodu przebiegała w procesie deglacjacji strefowej, zaznaczając się powstaniem trzech stref marginalnych: leszczyńskiej, wigierskiej i pomorskiej. Nasunięcie lądolodu fazy pomorskiej zlodowacenia wisły poprzedziła akumulacja piasków, żwirów i głazików wodnolodowcowych, które wypełniły obniżenia powierzchni, tworząc warstwy piaszczysto-żwirowe sandru suwalsko-augustowskiego.

Miąższość tych osadów waha się od 2,6 do ok. 10 m.

Ogromne bryty i płaty lodu przysypane grubą warstwą osadów wodnolodowcowych wytapiały się bardzo wolno. W miejscu występowania zagrzebanych brył lodowych pojawiały się początkowo płaskie obniżenia, w których rozwijała się roślinność torfowiskowa. Dopiero znaczne ocieplenie klimatu, które nastąpiło ok. 12 tysięcy lat temu, przyspieszyło wytapianie pogrzebanych lodów aż do ostatecznego ich zaniku. W tym okresie powstała większość jezior w Wg PN.

W holocenie rozległe zagłębienia wytopiskowe oraz doliny rzeczne uległy zatorfieniu. Ostatecznie ukształtowała się też sieć dolinno-rzeczna oraz nastąpiła intensyfikacja zjawisk, związanych z tworzeniem się zbiorników wodnych. Uważa się, że większość jezior suwalskich zaczęta właśnie wte-

346 I Wigierski Park Narodowy