1553597637

•    Znaki aktualne i potencjalne (?) - każdy przedmiot jest znakiem potencjalnym

•    Znaki ikoniczne i nieikoniczne (?) - przy odpowiednio szerokim rozumieniu podobieństwa - każdy znak jest ikoniczny

KLASYFIKACJA ZNAKÓW

I.    wg statusu ontycznego:

la.    - uniwersalne (znak jako typ)

- partykularne (znak jako egzemplarz)

•    Użycie - podzbiór typu - zbiór tych egzemplarzy, które odnoszą się do tego samego przedmiotu

lb.

konkretne (gołąbek - symbol pokoju) abstrakcyjne (uchylenie kapelusza - szacunek) wszystkie znaki uniwersalne są abstrakcyjne

II.    wg genezy:

•    sygnały (znaki intencjonalne, mają świadomego nadawcę)

•    symptomy (znaki mechaniczne)

III.    wg podstawy korelacji

•    sygnifikatory (znaki naturalne)

•    symbole (znaki konwencjonalne)

relacja bycia znakiem - asymetryczna subiektywność podstawy relacji znakowej

•    wędrówka słońca po niebie - znak, że słońce się porusza (?) - podstawa relacji może być „urojona”

Poziomy badań semiotycznych (ograniczonych do wyrażeń językowych):

•    Syntaktyka - bada relacje wyrażeń językowych do innych wyrażeń językowych.

•    Semantyka - bada relacje wyrażeń językowych do rzeczywistości (główne pojęcia: prawda, oznaczanie (desygnowanie)).

•    Pragmatyka - bada relacje wyrażeń językowych do użytkowników języka (m.in. wpływ kontekstu na znaczenie wyrażeń).

•    język - każdy intersubiektywny zbiór znaków, których użycie jest determinowane przez reguły syntaktyczne, semantyczne i pragmatyczne.

Problemy z przeprowadzeniem granic między syntaktyką/semantyką/ pragmatyką.

Granica Syntaktyka/Semantyka

• Jeśli osła nie ma w boksie, to go nakarmię.

• Jeśli osła nie ma w boksie, to go posprzątam, (wpływ semantyki na analizę syntaktyczną)

Semantyka - co obejmuje?

•    W.V.O. Quine (1908-2000) teoria znaczenia vs. teoria oznaczania

•    teoria znaczenia - znaczenie, synonimiczność, sensowność, analityczność i wynikanie logiczne

•    teoria oznaczania - nazywanie, prawdziwość, denotacja, zakres i wartości zmiennych. Quine: nazwę „semantyka” można by zachować dla teorii znaczenia, „gdyby nie okoliczność, że część najlepszej roboty w tak zwanej semantyce, zwłaszcza prace Tarskiego, należy do teorii oznaczania”.