1841899809

60 JERZY PARZYŃSKI

nizatorzy badań zastrzegli jednak wyraźnie, że ze względu na specyfikę przeprowadzanych badań głosy osób, zaproszonych tu do współpracy, nie mają charakteru wypowiedzi sensu stricto ankietowych.

Jeśli chodzi o ogólny zakres problemów, w sprawie których przeprowadzana była powyższa akcja badawcza, to skupiały się one głównie wokół zagadnień:

1)    Czy prasa codzienna spełnia w sposób wystarczający rolę informowania społeczeństwa o sprawach wymiaru sprawiedliwości — czy też nie?

2)    Jakie problemy, wiążące się z wymiarem sprawiedliwości, winny być przedmiotem szczególnego zainteresowania prasy?

3)    Jakie formy i środki winny być obopólnie stosowane dla uzyskania harmonijnej współpracy między prasą, a wymiarem sprawiedliwości?

4)    Czy nowoczesne środki masowej informacji (magnetofonowe nagrania, film, transmisje radiowe i telewizyjne) powinny być stosowane na salach sądowych?

Powyższy zakres problematyki rozłożony został na 16 pytań szczegółowych, na które odpowiedzi wpłynęły w ciągu października i listopada 1963 r. — Ogółem uzyskano tą drogą 45 wypowiedzi i opinii, których układ środowiskowy przedstawiał się następująco:

a)    przedstawiciele świata naukowo-prawniczego (zarówno samodzielni pracownicy nauki, jak i młoda kadra naukowa) — nazwani w badaniach grupą A — 8 głosów;

b)    prawnicy wymiaru sprawiedliwości, nazwani w badaniach grupą B — 23 głosy;

c)    dziennikarze, osoby związane z prasą — nazwani w badaniach grupą C — 14 głosów.

Powyższe 45 wypowiedzi przedstawiało się w sumie, jako obfity i wielostronny materiał opiniodawczy do badań i wniosków — tym więcej, że znaczna część autorów opracowała swe sugestie w sposób bardzo obszerny i wyczerpujący, wskazując w ten sposób na własne zainteresowanie omawianą problematyką i osobiste w niej zaangażowanie.

O ile chodzi o „bazę czytelniczą”, na podstawie której nasi opiniodawcy mogą kształtować swe poglądy o bieżącej prasowej informacji i publicystyce społeczno-prawnej i sprawozdawczości sądowej — to zaznaczył się tu ogólnie wysoki poziom oczytania. Z treści poszczególnych wypowiedzi wynika, że przytłaczająca większość ich autorów czytuje stale wspomniane powyżej rodzaje publikacji bieżąco przeciętnie w 3—4 dziennikach oraz w 2—3 periodykach (nie wliczając w to czasopism fachowych). Jeśli zaś bierze się pod uwagę zasięg czytywanej tu prasy — to większość opiniodawców spoza Warszawy — poza dziennikami lokalnymi czytuje również gazety stołeczne o charakterze ogólnopolskim. Na tym to materiale prasowym — raczej dostatecznie szerokim — mogą sobie autorzy nadesłanych wypowiedzi wyrabiać własne przekonania i opinie o interesującej nas dziedzinie prasowych publikacji oraz o uwidocznionych na łamach prasy obecnych formach kontaktów i praktycznej współpracy dziennikarzy z poszczególnymi ogniwami wymiaru sprawiedliwości.

*

Pierwszym zagadnieniem, jakie postawiliśmy w naszych badaniach przed opiniodawcami wszystkich trzech grup — A, B i C — była kwestia: