P1350915

124 d

Jednak nie tylko wiedza decyduje o możliwości wykonywania trud-, hipoterapeuty. Ze względu na specyfikę pracy | osobami mcpcłno&pni^ tor musi być osobą o wyjątkowej odpowiedzialności i wysokiej kultur/* R nawiązującą kontakty zarówno z dziećmi, jak i osobami dorosłymi. Hipote, cechować wyjątkowa cierpliwość i łagodność, ale także umiejętność i

f

PS

m

li

B

egzekwowania poleceń oraz szczególna wrażliwość na potrzeby osób upośuT

Instruktor musi umieć dostosować sposób komunikacji do możliwości pac-⁴⁵^ może też zapominać, że to on jest odpowiedzialny za dobre kontakty i z rodzicami pacjentów, pomocnikami prowadzącymi konia i z całym peutycznym. Wszystkie te cechy, w połączeniu z entuzjazmem i poczuciem lip

m

W

oraz z odpowiednią wiedzą, zapewnią hipoterapeucie szacunek i przyjaźń i współpracowników.

«sis

■i

jSffl

troisz

iii*

Wolontariusz

llaj<£^m' ₍₀\ontańus»^^un

2^ęcvazVupo

yonfflkt pacjenta poświęcona jest opiekunów, za Wyraźnie, w zasady bezpv> przebieg zaj mezbędnycl z opiekonai choroby, v Zajęci;

bezobec tokcile 1    Itat

I    B

1    ^sistb»

Prowadzenie zajęć hipoterapeutycznych bez pomocnika byłoby niezwykłe trujk i Sprawne i umiejętne przygotowanie i prowadzenie konia jest bardzo istotnym etan, j tem dobrze prowadzonej hipoterapii. Dlatego uczestniczący w zajęciach wolomatiuj musi być osobą zaznajomioną z końmi. Najlepiej jest, gdy pomocnikami są jeźdicy | którzy potrafią wykonać podstawowe czynności pielęgnacyjne przy koniach, zakładać ! rząd jeździecki, prawidłowo prowadzić konie w ręku. Wolontariusz nie możebać^ I konia, musi umieć przewidzieć jego reakcje, a także w odpowiedni sposób zareaguj w nieprzewidzianej sytuacji, np. gdy koń nagle się spłoszy. Ważne jest, by petrafi pitna, dzić konia w stępie i kłusie, ruszyć i zatrzymać w odpowiednim momencie, fect i wydłużyć krok konia, wyegzekwować zmianę tempa; musi też umieć utrzymać kwa I w pozycji „stój” tak długo, jak jest to konieczne. Osoba prowadząca koma musifej I wyczulona na komendy instruktora, powodując koniem w taki sposób, aby sprawuj wrażenie, że to jeździec wydaje koniowi komendy typu „ruszaj”, „stój, .kłusem wiedniej chwili wspomagając sygnał jeźdźca.

Tak jak cały zespół terapeutyczny, również wolontariusz musi być osobą szczep nie wrażliwą i wyczuloną na potrzeby niepełnosprawnych osób.

Zespól terapeutyczny

Pełny sukces hipoterapii możliwy jest dzięki współpracy całego zespołu terapet i tycznego. Instruktor hipoterapii pracuje zawsze w porozumieniu z lekarzem prowaiią cym pacjenta i rehabilitantem. W zespole terapeutycznym, w zależności od potrzeb, mogą pracować też neurolodzy, ortopedzi, logopedzi, psycholodzy, psychiatrzy,^ godzy. W każdym zespole niezbędni są wolontariusze przygotowujący i Bił I