2100420044

Zeszyty Naukowe WSEI seria: TRANSPORT I INFORMATYKA, 4(1/2014) Katarzyna Gązwa, Patryk Gązwa, Arkadiusz Sprawka, Overclocking a zużycie...

I 21

padku blokady mnożnika procesora jedyną opcją overclockingu jest zwiększenie taktowania magistrali FSB, która jest dostępna w większości płyt głównych z poziomu BIOS lub rzadziej programowo z poziomu systemu operacyjnego.

Istnieje również mniej spotykana i bardziej ryzykowna metoda, częściej stosowana w laptopach. Polega ona na połączeniu pinów procesora cienkim drutem. Operacja musi być wykonana tak precyzyjnie, aby zmodyfikowany procesor zmieścił się w gnieździe.

Wzrost częstotliwości zegara jest ograniczony architekturą rdzenia, przez co jeden procesor uda się znacznie podkręcić nie zwiększając napięcia, a drugi z innej serii osiągnie podobny wynik dopiero po zwiększeniu napięcia rdzenia. Wiąże się to z podwyższeniem ilości wydzielanego ciepła oraz zwiększeniem zużycia energii.

1.3.    RAM

Możemy wyróżnić dwie metody „podkręcania pamięci RAM”: zmniejszenie timingów (skracanie czasu dostępu procesora do poszczególnych komórek pamięci), zwiększenie częstotliwości taktowania kości RAM, co zwiększa przepustowość pamięci. Przy wyższych taktowaniach wymagana jest zwiększenie wartości opóźnień. Najlepiej jest zbalansować obie metody, choć zdarza się, że samo zmniejszenie opóźnień daje zadowalający efekt.

Pamięci DDR pierwszej, drugiej i trzeciej generacji reagują inaczej na ustawienia timingów i opóźnień, więc najlepiej przetestować dokładnie efektywność ich skonfigurowania. Dodatkowo można podnieść delikatnie napięcie, dla stabilności, większego taktowania i zmniejszenia timingów. Do większości kości RAM informacje na temat maksymalnych wartości napięcia można znaleźć na stronie producenta. Pamięci najlepiej dobierać w zestawy dwóch kości, chyba że płyta obsługuje triple lub quad channel.

1.4.    Podsystem grafiki

Overclocking karty graficznej polega głównie na zmianie taktowań rdzenia graficznego oraz pamięci.

Istnieją dwa sposoby przetaktowywania kart graficznych. Pierwszy z nich zakłada, że najpierw podkręca się rdzeń graficzny, a następnie pamięć. Druga zaś polega na zmianie obu wartości na raz. W przypadku utraty stabilności obniża się raz jedną, raz drugą wartość.