2277150986

od tokarza dużej precyzji. Na końcach wałka konstruktor umieścił nakiełki, które wskazują na konieczność mocowania w kłach. Ponadto na potrzebę obróbki w kłach wskazuje długość wałka. Oś symetrii walka będzie więc główną bazą technologiczną.

Dobór surówki:

Liczba szt. w serii wynosi 100. Jest to przedmiot średnio ciężki. Całą partię wałków kwalifikujemy jako małoseryjną. Z uwagi na rodzaj produkcji, kształt wyrobu oraz narzucony materiał na półfabrykat przyjmujemy materiał walcowany (wałek stalowy). Średnice wałka dobieramy uwzględniając wielkość naddatków. Największa średnica gotowego wyrobu wynosi <I> = 50 mm. Do tej średnicy dodajemy naddatki. Przewidujemy toczenie zgrubne i kształtowe w jednej operacji oraz szlifowanie.

Z tablic dobieramy (dla wałka o średnicy od 050 do 080 i długości od 250 do 400 mm): Naddatek na obróbkę zgrubną wynosi 3,5 mm, na obróbkę kształtująca wynosi 1,1 mm. Naddatek na szlifowanie wynosi 0,4 mm. Suma naddatków wynosi więc 5 mm. Z programu produkcji przyjmujemy najmniejszy występujący typowy wymiar. Będzie to 055mm.

Opracowanie kart technologicznych:

Karta technologiczna dla tego procesu technologicznego przedstawiona jest na rysunku 4.

Na karcie technologicznej zaprojektowano 12 operacji technologicznej. Na początku występuje operacja cięcia materiału prętowego na przecinarce tarczowej (operacja nr 10). Drugą operacją (operacja 20) jest planowanie czoła oraz wykonanie nakiełków. Operacja ta składa się z dwóch zamocowań (pozycja 2 i 3 na karcie technologicznej). W operacji 30 planuje się toczenie zgrubne i kształtujące wałka z obydwu stron (2 zamocowania).

W operacji 40 planuje się wykonanie podcięć i faz. W operacji 50 planuje się wyfrezować rowki pod wpust. W operacji 60 planuje się obróbkę cieplną. W operacji 70 planuje się szlifowanie czopów, które muszą mieć wysoką dokładność i niską chropowatość.

⁵ Tamże.

„Projekt współfinansowany ze środków europejskiego Funduszu Społecznego"

19