Zasłużeni Gdynianie 245
Dorobek naukowy profesora Mańkowskiego liczy ok. 240 pozycji, w tym 5 książek, m.in. „Praca badawcza na morzu” i „Ichtiologia dla rybaków morskich”. Był prof. Mańkowski także delegatem i ekspertem PRL w Międzynarodowej Radzie Badań Morza w Kopenhadze od 1955 r., a od 1962 r. — ekspertem FAO.
Za osiągnięcia naukowe, pedagogiczne (promotor ok. 30 prac doktorskich) i popularyzatorskie profesor Mańkowski był odznaczony szeregiem wysokich odznaczeń państwowych z Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski na czele. Był także laureatem kilku nagród państwowych. Zmarł w Gdyni 18 lutego 1978 r.
Urodził się 22 kwietnia 1910 r. we wsi Police, na terenie powiatu konińskiego. Maturę uzyskał w gimnazjum warszawskim L. Lorentsa w 1929 r., po czym wyjechał do Francji, gdzie kontynuował naukę na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu w Liege. Studia z dyplomem magistra nauk handlowych i konsularnych ukończył w 1934 V. Czteromiesięczną praktykę zawodową odbył w przedsiębiorstwie spedycyjno-maklerskim L. Stenmann and Co. (Antwerpia).
Po przyjeździe do Polski latem 1934 podjął pierwszą pracę w „Żegludze Polskiej”. W ciągu pięciu lat awansował z praktykanta na kierownika Wydziału Frachtowania. 30 sierpnia 1939 r. został skierowany do dyspozycji utworzonego przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu — Komitetu Transportowego. Z Warszawy delegowano go do Londynu, gdzie pracował w Polskim Towarzystwie Żeglugowym. W latach 1939—1944 był kierownikiem następujących wydziałów tego przedsiębiorstwa: operacyjnego, ubezpieczeniowego oraz zaopatrzenia. Od sierpnia 1944 r. do maja 1946 r. prowadził dział eksploatacyjny „Gdynia — Ameryka Linie Żeglugowe” S.A.
Duża wiedza zawodowa i bogate doświadczenie zdecydowały, że w 1946 r. powierzono mu zorganizowanie polskiej placówki spedycyjno-maklerskiej w Antwerpii. Dyrektorem „PSALu” Soc. Anonyme był do listopada 1947 t., jednocześnie kierując podobną placówką na terenie Anglii (P.S.A. Transport). Na polecenie Ministerstwa Żeglugi podjął w październiku 1947 r- pracę w Bałtyckiej Agencji Morskiej „Baltica” z siedzibą w Gdyni. Tutaj piastował kolejne stanowiska, od członka Zarządu do naczelnego dyrektora.
Kolejny etap jego działalności — to organizacja Polskiego Przedsiębiorstwa Frachtowania „Polfracht” w Gdyni. O-bowiązki dyrektora tej firmy pełnił w latach 1953—1959. Stamtąd przeszedł do Polskich Linii Oceanicznych, gdzie 1 listopada 1959 r. został mianowany naczelnym dyrektorem. W latach 1962— —1966 ponownie stanął na czele „Pol-frachtu”. /
Od 15 kwietnia 1966 r. do 12 maja 1971 r. był attache d/s morskich na placówce PŻM w Budapeszcie. Po powrocie dp kraju pracował w Międzynarodowym Zrzeszeniu Armatorów „INSA”.
Zmarł 9 grudnia 1974 r. w Gdyni.
Urodził się 25 grudnia 1890 r. we wsi Cyranki k. Mielca, w biednej rodzinie chłopskiej. Gimnazjum ukończył w Mielcu, następnie wstąpił na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W gimnazjum związał się ze Związkiem Strzeleckim. W czasie I wojny, która przerwała jego studia, walczył w Legionach Polskich, a po jej zakończeniu rozpoczął pracę w starostwie w Kutnie, początkowo jako referent, a następnie jako zastępca starosty. Pracując ukończył studia na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. W 1928 r. został starostą w Nadwórnej w województwie Stanisławskim. Starostwem tym zarządzał wzorowo i został awansowany przez władze zwierzchnie na stanowisko wicewojewody stanisławowskiego w 1932 r. Zatargi z wojewodą Jagodzińskim spowodowały przeniesienie go w 1933 r. do Gdyni na stanowisko Komisarza Rządu, które pełnił do wybuchu II wojny światowej.