komunikacyjne, książki do komunikacji, elektroniczne i komputerowe urządzenia do komunikacji.
Znaki manualne to: znaki naturalne, znaki języka migowego, Makaton, gesty duńskie i Coghamo oraz alfabet palcowy.
Znaki graficzne: fotografie, obrazki czarno-białe i kolorowe, systemy symboli (PCS -Picture Communication Symbols, PIC - Picture Ideogram Communication, symbole Blissa), litery.
Znaki przestrzenno-dotykowe: przedmioty rzeczywiste, miniatury przedmiotów, fragmenty przedmiotów, fragmenty materiału, opakowania (np. jedzenia), klocki Premacka, alfabet punktowy do dłoni.
W zakresie pomocy do porozumiewania się wyróżniamy trzy grupy:
1. Pomoce no-tech - pomoce papierowe do komunikacji: pojedyncze symbole (etykiety), tablice wyboru, tablice tematyczne, tablice uczestnictwa, tablice kontekstowe.
2. Pomoce low-tech - proste pomoce elektroniczne do porozumiewania się z możliwością nagrania mowy i umieszczenia symboli. Urządzenia z tej grupy nazywamy VOCA, od skrótu voice output communication aid, z kolei każde z nich posiada swoje nazwy handlowe (np. GoTalk, Super Talker, Tech Talk, Talara, step-by-step, BigMac).
3. Pomoce high-tech - pomoce na bazie technologii komputerowej zarówno z możliwością nagrywania mowy, jak i syntezą mowy (w Polsce najlepszą syntezą mowy jest lvona). Pomoce te mogą stanowić prawdziwą protezę mowy, zapewniając użytkownikowi cały system językowy przystosowany do jego możliwości i potrzeb.
Najistotniejszym elementem systemu AAC nie jest jednak systemu znaków, urządzenia itp. Kluczem do sukcesu w terapii jest takie zorganizowanie sytuacji komunikacyjnych z uczniem, by zapewnić mu zarówno okazję, jak i możliwość do użycia pomocy komunikacyjnej. Istotą komunikacji jest intencja komunikacyjna -chce coś powiedzieć, wie co, wie jak oraz ma fizyczną możliwość (dostęp do gestów i symboli). Właśnie to, a nie wskazywanie symboli na polecenie, jest sukcesem terapeutycznym.
5